Huset med utsikt og vidsyn

Kven bestemmer korleis det gode livet ser ut?

Jesus starta si teneste med å forkynna evangeliet om Guds rike. Den gode bodskapen innebar at Gud, den suverene Skaparen og Kongen over skaparverket, hadde gripe inn i historia for å frelsa og fria folk frå synd, skam, død og fortaping. Evangeliet om Guds rike var det sentrale i Jesu liv og teneste. Difor kalla han til omvending og etterfølging. Den som ville vera hans læresvein måtte seia nei til seg sjølv, ta krossen sin opp og følgja han. Guds kongedømme er der Gud styrer og hans vilje rår. Frelse kan vi berre få del i ved å bøya oss under Jesu Kristi herredømme.

I tråd med forståinga av Guds rike, seier Jesus i misjonsbefalinga, at vi skal læra dei nye læresveinane å halda alt det han har bode oss. Nye kristne må lærast å be: «Lat riket ditt koma, lat viljen din råda i mitt liv; - ikkje som eg vil, berre som du vil!» Jesus lærte oss at han ikkje kom for å oppheva lova eller profetane, men for å oppfylla. Difor tok han oss tilbake til Guds opphavelege meining med skaparverket og dei gode lovene hans. Han sa at det ikkje var nok å avstå frå visse handlingar, men at vi også måtte ta eit radikalt oppgjer med lystene i hjartet vårt.

Kva er viktigast: å ha rett eller å leva rett?

Å vera menneske handlar ikkje om å ha rett

eller å vera politisk korrekt,

men om å leva rett i forhold til andre menneske.

Å vera menneske handlar om å byggja rette relasjonar

- der dei sterke vernar dei veike

- der dei flinke hjelper dei som ikkje får ting til

- der dei rike tener dei fattige

- der dei som er i det gode selskap inkluderer dei som har falle utanføre

Å vera menneske handlar om å vera glad i andre,

- om å finna glede i å vera i lag med folk

og vera menneske blant menneske.

Profetordet står fast!

Peter er opp i åra og forstår at han ikkje har lenge att å leva og skriv for å hjelpa dei kristne til å svara på spørsmål frå tvilarar og forførarar:

Kor vert det av oppfyllinga av profetorda? Kristus har ikkje kome, kanskje han ikkje kjem? Dei kristne forventingane må vera feil!

Ikkje høyr på slike negative røyster, sa apostelen. Me kunngjorde vår Herre Jesu Kristi makt og kome for me var augnevitne til hans guddommelege velde. Det me forkynner er

- ikkje oppdikta eventyr

- ikkje klokt uttenkte mytar

- ikkje tome og menneskelege draumar

Me har høyrd frå Gud. Me har sett hans guddommelege velde. Difor står profetordet så mykje fastare for oss. Og dette ordet gjer de vel i å halda fast på. Det er ei lampe som skin på ein mørk stad til dagen gryr og morgonstjerna stig opp i hjarta dykkar. Men framfor alt skal de vita at ingen kan tyda eit profetord i Skrifta på eiga hand. For aldri vart noko profetord bore fram ved menneskevilje, men drivne av Den heilage ande tala menneske ord frå Gud (2.Pet.1,16-21).

Kunnskap om Herren forandrar folk og land!

Profeten Jesaja skildrar ei tid då ingen skal driva med terror eller vondskap av noka slag i samfunnet. Saman med fleire av profetane teiknar han eit flott bilete av fredfulle tilstandar på jorda når Guds rike får råda mellom menneska. Profetane seier at vondskapen som rår i verda og som øydelegg samfunn og nasjonar kjem av at folk ikkje har kunnskap om Gud eller kjennskap til kven han er. Når jorda vert full av kunnskap om Herrens herlegdom, om alt Gud er og verdset, då skal ingen lenger gjera noko vondt.
Når me forstår kor viktig kunnskapen om Gud er vil me spreia kunnskap om han og kjennskap til han alle stader me ferdast.

Retten til å påverka samfunnet

Som kristne menneske har me ansvar for den verda me lever i. Gud har frå første stund gjeve mennesket eit oppdrag om å styra og råda på jorda og arbeida på å gjera jorda til ein god stad å leva for alle. Me kan ikkje overlata til gudlause menneske å styra utviklinga av samfunnet vårt. Me har rett til å påverka samfunnet. Kristentrua er ikkje privat eller religiøs i vanleg forstand. Kristentrua omfattar heile livet vårt og gjer seg gjeldande på alle område. Difor har kristne menneske til alle tider arbeidt for å påverka og forandra samfunnet. I vår tid skaper politiske vedtak rammer og vilkår for eit godt samfunn. Gjennom politisk arbeid tek kristne menneske ansvar for å styra og utvikla samfunnet til beste for alle våre medmenneske.

Retten til å gjera folk til disiplar

For kristne menneske er misjonsarbeid og det å vinna menneske Jesus noko me alle saman har ansvar for og rett til. Retten til å utbreia trua og gjera folk til lære er så sjølvsagd for oss at me ofte ikkje tenkjer over kvifor. For oss er misjon ein menneskerett og ein naturleg del av utøving av trua vår, men for mange verdslege menneske er det ikkje like opplagt.

Når kristentrua møter motstand

Motstand mot kristentrua er ikkje noko nytt, men noko kristne har levd med frå fyrste stund. Me kan lesa om motstand og forfylging av kristne i Apostelgjerningane og i heile kyrkjesoga opp til vår tid. Apostelen Paulus sa at alle som vil leva gudfryktig vil verta forfylgde (2.Tim.3,12). Kristne har opp gjennom historia opplevd sanninga i desse orda. Her i landet vårt har kristne stort sett vorte sparte for forfølging. Samanlikna med kva kristne i andre land har måtta gå gjennom må me seia at vanskane våre har vore lette. Likevel er det slik at det aldri har vore fleire kristne martyrar, som har gjeve livet sitt for trua på Jesus, enn det er i våre dagar.

Retten til å tru og ha eit offentleg livssyn

Den vestlege verda er i vår tid kjenneteikna av rasjonalisme, materialisme og såkalla humanisme. Det inneber at det er berre det som kan forklarast logisk, forståast med forstanden og som set mennesket i sentrum som er politisk korrekt. Denne sekulære humanismen gjer seg ut for å vera fornuftig, menneskeleg og livssynsnøytral, medan dei framsteller alle som trur annleis for å vera sekteriske, inhumane, bakstreverske mørkemenn. Desse sekulære humanistane, som i praksis også er ateistar, dominerer kultur og media på ein skræmande måte. Dei vil nok gje folk rett til å tru kva dei vil, men dei vil seia at denne trua høyrer privatlivet til og bør ikkje blandast inn i politikk eller samfunnsliv.

Skattesnusk

Ordføraren i Oslo har ufriviljug fått hovudrolla i mediestormen om skattesnusk. Eg skal ikkje ta stilling til mediekjøret om økonomisk kriminalitet og dumskapen til ordføraren. All sunn fornuft seier at slikt skal ikkje førekoma og serleg ikkje hjå folk som lever av tillit, slik politikarar gjer. Alle bør betala den skatten som samfunnet legg på dei for å gjera landet vårt til ein god stad å bu og veksa opp i. Me må alle ta ansvar for det store fellesskapet og betala skatt med glede.

Lat arbeidet ditt vera ei tilbeding!

Eg skal ha nokre dagar saman med studentane på Bergen Bibelskule i dagane som kjem. Emnet mitt er om arbeid. Kvifor skal me arbeida og koss skal me arbeida er nokre av dei tinga me skal sjå på. Det viktigaste er at arbeidet er meint å gjerast som ei tilbeding til Gud.

Rød/grønn siger

Så er valet over og det er klart at den rød/grønne alliansen har vunne! No treng vi å be alt vi kan om Guds signing over den nye regjeringa! Vi må be at Jens Stoltenberg må få visdom til å velja dei rette folka til dei rette departementa, og vi må be om velsigning over arbeidet deira. Vi må be at dei kjem opp med gode og rettferdige løysingar på utfordringane i samfunnet og at dei må få nåde til å styra godt til signing og framgang for heile landet!

Opprop

Skjebnevalg for Norge?

Åpent brev fra kristne ledere om

kjønnsnøytral ekteskapslov

Landsmøtene for Ap, RV, SV og Venstre har i vår programfestet at Norge bør innføre en såkalt kjønnsnøytral ekteskapslov. En slik lov vil ikke lenger definere ekteskapet som et samliv mellom mann og kvinne, men være «nøytral» i forhold til kjønn. Personer av samme kjønn vil kunne inngå ekteskap på lik linje med mann og kvinne. Partnerskapsloven blir overflødig. Som ledere i ulike religiøse sammenhenger i Bergen, har vi sterke motforestillinger mot å omgjøre og oppløse definisjonen av ekteskapet. Vi har ikke noe ønske om å kjempe mot homofile medmennesker – de har nøyaktig samme verdi og menneskeverd som alle andre – men vi ønsker å forsvare en grunnleggende samfunnsordning. Også mange homofile avviser for øvrig en kjønnsnøytral ekteskapslov.

Flodbølgja – ein straffedom?

”Allah er sint! Difor har han sendt denne straffedommen over oss, sa den indonesiske muslimen på TV. Norske, meir eller mindre kjendte  kristne har kome med liknande påstandar om Guds dom og straff i samband med flodbølgja. Rett nok har nokre av dei kome med presiseringar eller orsakingar for uvørne påstandar i ettertid. Det er tydeleg at mange spør om kor Gud er i det som har hendt.

Hjelp til dei som er råka av flodbølgja

Eg har idag fått kontakt med vår venn Venkateswara Rao som bur i Machilipatnam som ligg på austkysten av India i delstaten Andra Pradesh. Vi besøkte han og var på stranda i november. Han driv eit fantastisk hjelpearbeid frå før med hjelp til sjølvhjelp gjennom ein organisasjon han har bygd opp: Faith Action for Community Transformation – FACT India. Då eg snakka med han på telefonen sa han at det var store behov for hjelp til dei overlevande i desse kystområda som vart råka av flodbølgja. Han set no igang eit hjelpearbeid og eg lova at vi ville samla inn midler som skal gå til hjelp for dei som har mista alt.

Eg legg ved den eposten eg nettopp har fått frå Venkateswara. Der vil du sjå at i hans område er det fleire hundre døde. Heile landsbyar er øydelagde og dei treng absolutt alt for å få ein ny start!

Midlar kan sendast til Kristent Nettverk sin kontonr. 3632.50.97587

Eg har meldt meg inn i Noregs Mållag!

Eg fekk mi opplæring i norsk på Ganddal skule der nynorsk var det naturlege språket for oss alle. Nynorsk var målet hennar mor! Då eg kom på Sandnes gymnas vart eg sett under eit sterkt press frå norsklæraren min om å velja bokmål som hovudmål. Dette ville sjølvsagt gjera det lettare for han sidan eg var den einaste som ville ha nynorsk som hovudmål. Dei andre elevane var byfolk og var opplærte til å knota på bokmål og snakka fint! Eg overlevde dei tre åra med bokmål som hovudmål, men likte det ikkje.
Etter gymnaset tok eg til å reisa og forkynna i pinseforsamlingar. Eg hadde ikkje vore lenge på den første plassen (Hauge i Dalane av alle stader!) før eg fekk klar melding av ein eldstebror om å skaffa meg ein skikkeleg bibel – på bokmål og snakka fint! Eg var snar til å gje etter for presset denne gongen, for eg oppdaga fort at alle som var ”salva” brukte bokmål når dei bad, profeterte, talte eller tyda tunger.
Det gjorde vondt då ungane våre spurte mor kvifor pappa snakka så rart på møta! Dei var vane med å høyra meg på Ganddals dialekt heime, medan eg prøvde å snakka bokmål når eg talte på møta i pinseforsamlinga!
Då vi i 1976 flytta tilbake til Rogaland gjekk eg tilbake til å bruka nynorsk bibel og snakka vanleg i alle samanheng. Det har eg halde fram med heilt til i dag. Det var som å finna meg sjølv på ein ny måte då eg vart fri til å bruka nynorsk bibel i møta og snakka slik det var naturleg for meg.
Framleis har eg press på meg om å skriva på bokmål og gjev ofte etter for å gjera det lettare for det store fleirtalet som helst vil ha dansknorsken sin på dei papir dei skal lesa.
For nokre veker sidan vart eg så provosert av eit nedsetjande ord om min iver for nynorsk at eg sette meg føre å melda meg inn i Noregs Mållag! No er det gjort, og eg oppmodar alle andre å gjera det same for å kjempa for retten til å bruka det målet som er mitt eige og det naturlege for meg og mange andre i dette landet. Nynorsken vert utsett som mange åtak, men han er verdt å kjempa for!

Å forstå tida vi lever i

Vi treng ei rett forståing av tida og samfunnet vi lever i
Det er viktig at vi som kristne forstår tida og samfunnet vi lever i så vi kan fullføra vårt guddommelege oppdrag. Vi er i verda underlagt dei same lover og vilkår som alle andre menneske. Vi vert påverka av trender og motar av ulike slag og dei gjeldande verdinormer i samfunnet har lett for å verta våre. Likevel må vi aldri gløyma at vi ikkje er av denne verda, vi høyrer heime i den komande verda – det evige Guds rike. Å leva som borgarar av to verdenar skaper spenningar i den kristne, mellom kristne og mellom kristne og ikkjekristne. Kristne menneske har opp gjennom tidene valt ulike måtar å møta verda på. Nokre har trekt seg unna for å ha minst mogeleg kontakt med verda, andre har drive krig mot alt denne verda står for, og atter andre har late verda med sine skiftande normer og verdiar forma si tru og bibelforståing.