Huset med utsikt og vidsyn

Et drømmesyn fra 1976

Herrens hånd kom over meg og førte meg over heile jorda. Det var et sørgelig syn han viste meg. I by etter by, land etter land, så jeg Kristi legeme splittet og delt. Jeg så kiv og splid i Guds familie. Åndens tempel, Guds bolig, var ikke nådd langt mot sin fullendelse.

Jeg så hauger av tempelstein mange steder i samme by. Plutselig så jeg det kunne være bein, det var hauger av tørre bein. Det var mengder av dem, mange adskilte hauger spredt omkring.

Herren som lot meg se dette synet, sa til meg: "Menneskesønn, kan det bli noen forandring i det du ser? Vil mitt hus noensinne bli ferdig? Skal det bli liv i de tørre bein? Skal det bli et tempel av steinhaugene?"

"Å, Herre, du er Menighetens Herre, du veit det. Du kan vel gjøre hva du vil. Å, Herre, Menighetens Herre, du er ditt legemes frelser, se i nåde til oss ditt folk. Vi har krenket deg. Vi har syndet mot deg. Vi har hindret ditt verk til framgang. Å, Herre, jeg kaster meg til jorda. Jeg vil ydmyke meg for deg. Jeg vil bekjenne mine misgjerninger. Jeg har også vært en del av splittelsen. Jeg har også vært med å rive ned ditt tempel og samle på stein i hauger. Å, Herre, se i nåde til meg, se i nåde til ditt folk. Gjør som pottemakeren, knus det mislykkede kar fullstendig og begynn. på nytt igjen. Lag et nytt kar. Begynn om igjen! Å, Herre, Menighetens Herre, er det ennå ikke ute med din langmodighet og miskunn, så se atter i nåde til ditt folk og la det komme tider med lindring og gjenreising for ditt arme folk som har vanæret deg blant folka."

Da sa Herren til meg: Ennå en gang vil jeg reise meg i nidkjær het for mitt folk. Ennå en gang vil jeg være nådig mot mitt folk som jeg har kjøpt meg med mitt eige blod. Jeg vil hellige meg på dem. Jeg vil herliggjøre meg i dem. Jeg vil gjøre dem til en pris på jorda og alle mennesker vil forundret se hva som skjer i min menighet. Jeg lar det komme livsånde i de tørre bein og jeg sender bygningsmenn for å bygge min menighet og mitt tempel av levende steiner. Jeg vil i denne generasjon fullende mitt verk og sette krona på verket så alle skal se dens glans stråle og lyse. Mitt folk skal bli levende og gi liv til menneskene. Mitt folk skal bli legt og bringe legedom til verden. Jeg vil lære mitt folk hva forsoning er. Når de ydmyker seg og vender om fra sine eigne sektveier, da vil de kunne bringe forsoning i en verden av hat. Jeg vil samle mitt folk og det skal bare være ett folk, en hjord. Jeg vil være den eneste hyrde som leier mitt folk i de dager. Jeg vil herliggjøre meg i mitt folk, så alt kjøtt må være stille og alle mennesker se min frelse."

Mens Herren talte· til meg, hørte jeg et veldig bråk. Det var som en stor storm og som et stort ras av stein som buldret ned et fjell. Når jeg ser meg rundt, ser jeg noe begynner å skje. Alle steder jeg hadde sett adskilte hauger av stein og bein blir det rabalder og bevegelse. Nå ser jeg tydelig hva ·det er som skjer. Jeg ser kristne, splittet i mange kirkesamfunn begynne å finne hverandre. De faller hverandre om halsen, de gråter, de ber om tilgivelse, de ler, de smiler, ja stråler av glede i en nyfunnet bror. De kommer nærmere hverandre enn før. De går inn i et djupt fellesskap, de gir seg sjøl til hverandre. Å, det er vidunderlig, det jeg ser! Alle steder kommer kristne sammen i enhet og samdrektighet, i små møter i hjemmene og store samlinger i offentlige lokal er, parker og torg. Jeg hører dem synge. Det er en vidunderlig sang, født i den Hellige Ånd. Det er en lovsang til Gud som har gjort dem som ingenting var til ett hellig folk av konger og prester. Jeg ser glede og kjærlighet stråle i ansiktene. De første ting har veket borte, alle kalles kristne, katolikker, lutheranere, metodister, baptister og pinsevenner er ikke mer. Splittelsen er legt, Guds folk er blitt forsonet, de er blitt ett.

Det forunderlige skjer at når beina nærmer seg hverandre og stein føyes til stein, kommer de ikke alltid fra samme haug. De blir knyttet sammen der de bur og lever uansett hvor de tidligere har gatt, men de er fortsatt trufaste mot sine tidligere venner. Jeg ser kristne som før var lutheranere innordne seg en kristen som før var katolikk, og en som var pinsevenn får en lutheraner som hyrde i Herren. Jeg ser de kristne virkelig finne hverandre og bli knyttet sammen uansett bakgrunn. De underordner seg under hverandre og akter de andre høyere enn seg sjøl. På lokal basis ser jeg de kristne formes sammen til ett legeme. De er ett, de er en organisme. De fungerer sammen i full harmoni.

Jeg løfter mine øyne. Jeg ser det samme skje over heile verden. Kristi legeme blir knyttet sammen og bygd opp. Det framstår menn, Guds menn, apostler, profeter, evangelister, byrder og lærere som· i ånd og kraft utfører sin tjeneste. De utruster de kristne til å tjene sine brødre, Kristi legeme blir bygd opp. De kristne når fram til enhet i trua på Guds Sønn. De blir modne kristne og får del i heile Kristi fylde. Den lokale menighet reiser seg, full av ånd og kraft. Menigheten er samlet, menigheten er en, men møtes mange steder til oppbyggelse, lovsang og tilbedelse. De kristne går nå sammen ut til verden og forkynner med frimodighet at Jesus Kristus er Herre! I hver by, på hvert sted ser jeg Kristi legeme nå fram til manns modenhet og reise seg i Guds kraft. Det blir en svært stor hær som ' står klar til å erobre verden tilbake til Gud. De venter bare på ordre fra Kongenes Konge for å gå til det siste slag, gjøre ende på alt opprør og gjenopprette fred og ro, orden og harmoni på jord hvor Guds Rike er ved å bryte fram i kraft og stor herlighet.

Ei forklaring om bakgrunnen for synet:

Dette var noko eg opplevde då eg arbeida på Condeep - Statfjord A - plattforma i Gandsfjorden i Jåttåvågen ved Stavanger. Eg fekk først jobb som jernbindar i  Norwegian Contractors, så transportarbeidar og kranførar i Aker Norsco. Eg kom rett frå Sarons Dal og overgangen var stor. Den bitre pinsestriden på den tida gjorde meg djupt såra og vonbroten. Johannes 17 og Esekiel 37 var svært levande for meg i dei dagane og eg ropte til Gud at han måtte gripa inn. Ein kveld då eg stod mellom dei tre store leggane, eller skafta som me sa, på Condeep kom, Den Heilage Ande over meg og eg opplevde det eg her har skrive. Dette draumesynet er innledninga til boka "Et erobrende fellesskap" som vart utgjeven i 1981 då me starta Kristent Fellesskap der me budde. 

Dette draumesynet og andre profetord eg fekk på den tida, er nokre av grunnane til at me har flytta til Jæren, og no bur på Randaberg.  Me ønskjer å vera med på det Gud gjer og sjå profetorda gå i oppfylling. Derfor var det sterkt då ein god bror ringde meg for kort tid sidan og inviterte oss til å kom til eit husmøte. Han og kona hadde nyleg lese dette draumesynet som eg fekk for 45 år sidan og blitt sterkt grepne av det. Då vart eg rørt og oppmuntra. Dette kunne ikkje vera tilfeldig. No har me vore saman med dei og vennene deira, som alle lengter etter fornying og einskap blant dei kristne på Jæren, Rogaland, ja i heile landet og i verden. Derfor vil eg dela dette på bloggen min, så mange fleire kan bli grepne og gå i bønn om at Herren må fullføra sitt gode verk mellom alle dei som trur på ham. For Herren fullfører alle ting etter sin plan og vilje jamvel om vi ofte tek feil i tidsaspektet.

Tekst: Erling Thu

Eg ser

Eg ser forfall og forvirring. Men eg ser også fornying med nytt håp og tru i ein ung generasjon.

Eg ser såra og forkomne menneske. Folk som er falt blant røvarar, som har mista alt og er skamslått. Men eg ser også at Gud reiser opp mange gode og varmhjarta samaritanar som bryr seg om dei som er ille medfarne og har det vondt. Med kjærleik og nådekraft hjelper dei folk og gjev dei ei ny framtid.

Eg ser store og små utturka elvefar. Eg ser tome elveleie. Men eg ser også at tome elvar fyllest opp med vatn. Ja eg ser store elvar som flyt over. Eg ser elvar som lagar seg nye vegar, nye elveleie. Eg ser det fløymer over av nytt liv.

Eg ser øydelagde hagar med nedrivne gjerde. Hagar som er overgrodde av ugras og nedgrodde av tornar og tistlar.  Men eg ser også at Gud sender folk til å rydda opp og få orden på dei øydelagde hagane. Så ser eg nydelege, fruktbare hagar der mange folk gleder seg saman.

Eg ser trestubbar etter store tre som er hogd ned og fjerna. Dei er berre eit minne om noko som var. Men eg ser også stubbar som skyt nye skot. Eg ser stubbar etter tre som var hogde ned bli opphav til ei ny slekt. Eg ser spiren til eit nytt Guds folk. Ein kvist skyt opp frå stubben, ein ny renning skyt fram. 

Eg ser snaue og aude landskap - ei øydemark, ein ørken - ingenting veks, alt er dødt. Men ser også at dette landskapet blir vatna og forvandla til eit grønt og fruktbart landskap.

Eg ser ruinar og øydelagde byar. Eg ser samfunn som har brote saman. Men eg ser også at ruinar og byar blir gjenreist og blir bygd opp til velfungerande samfunn. 

Eg ser spirer, mange spirer. Kor eg snur og vender meg ser eg spirer. Eg eg spirer som bryt seg gjennom asfalt og steingrunn. Spirene lagar sprekker og sprengjer seg fram der ingen skulle tru at noko kunne veksa. Eg ser spirer i det som ser ut til å vera både god og dårleg jord. Gud skaper nytt liv. No spirer det fram.

Eg ser store kornåkrar svaia i vinden. Åkrane kvitnar mot hausten. Kornet er modent til å hausta inn. Grøda er stor, men innhaustingsarbeidare er få. Som svar på bønn reiser Gud opp ein ny generasjon.

Eg ser ein ny generasjon, ein rest, ein renning av tørr jord veksa fram

Eg ser ein ny generasjon, ein rest som på ny skyt djupe røter.

Eg ser ein ny generasjon, ein rest som veks og blømer.

Eg ser ein ny generasjon, ein rest som fyller jorda med frukt.

 

Eg ser syner frå Gud i mengd. Herren talar i likningar. Synene handlar om forandring, at Gud skaper forandring. Synene handlar om gjenreising, om Gud som gjenreiser og fullfører den gode gjerning han har begynt. Synene handlar om å bera frukt, om å fylla jorda med frukt så jorda blir full av menneske som kjenner Gud. For jorda skal fyllast med kunnskap om Herrens herlegdom slik vatnet dekkjer havsens botn (Hab 2,14)

Det beste vern

Salme 119,121 Eg har gjort det som er rett og rettferdig. Overlat meg ikkje til dei som vil undertrykkja meg!

No startar ein ny bolk og dei neste åtte versa startar med den hebraiske bokstaven Ajin. Denne bolken handlar om å trufast følgja Herrens vegar.

David kjem med ein frimodig påstand når har ber Herren om hjelp mot fiendane sine. Han seier at han ikkje har gjort noko galt. Med godt samvit sa ha: Eg har gjort det som er rett og rettferdig. Dette handlar sjølvsagt om hans kongegjerning som høgaste dommar i tvistar. Han hadde gjort alt han kunne for å syta for at alle fekk rettferdige dommar Guds lov. Han hadde ikkje brukt si makt som konge til å forvrengja retten for folk, men hadde heller verna om retten deira. Som konge sørga David for rett og rettferd for heile folket sitt (2 Sam 8,15).

Profetordet står fast!

Peter er opp i åra og forstår at han ikkje har lenge att å leva og skriv for å hjelpa dei kristne til å svara på spørsmål frå tvilarar og forførarar:

Kor vert det av oppfyllinga av profetorda? Kristus har ikkje kome, kanskje han ikkje kjem? Dei kristne forventingane må vera feil!

Ikkje høyr på slike negative røyster, sa apostelen. Me kunngjorde vår Herre Jesu Kristi makt og kome for me var augnevitne til hans guddommelege velde. Det me forkynner er

- ikkje oppdikta eventyr

- ikkje klokt uttenkte mytar

- ikkje tome og menneskelege draumar

Me har høyrd frå Gud. Me har sett hans guddommelege velde. Difor står profetordet så mykje fastare for oss. Og dette ordet gjer de vel i å halda fast på. Det er ei lampe som skin på ein mørk stad til dagen gryr og morgonstjerna stig opp i hjarta dykkar. Men framfor alt skal de vita at ingen kan tyda eit profetord i Skrifta på eiga hand. For aldri vart noko profetord bore fram ved menneskevilje, men drivne av Den heilage ande tala menneske ord frå Gud (2.Pet.1,16-21).

Eg ser folk reisa seg

Eg såg at heile landet vårt var i rørsle. Kor eg vende meg såg eg folk reisa seg ein etter ein. Det var som dei høyrde det same kallet og fylgde den same røysta. Denne røysta frå Gud fekk folk til å bryta opp. Dei kom frå mange kantar. Ein og ein stod dei opp og tok til å gå. Då dei fylgde røysta og gjekk fann dei kvarandre, små grupper på to og tre vart til grupper på 10 – 20 – 50 – 100 – 1000 + + . Dei vart ein stor hær av menneske som stod skulder til skulder og gjekk fram hand i hand. Eg såg dei koma frå nord og sør, frå aust og vest. Eg såg sei koma frå den minste bygd og den største by. Eg såg dei koma frå den inste dal og fjord og frå ytste øy. Frå Finnmark i nord til Agder i sør. Frå Hedmark og oppland i aust til Hordaland og Rogaland i sør. Eg såg dei koma frå alle kantar av landet. Det var som ei usynleg hand førte dei saman. Eg såg ein stor hær i rørsle gjennom landet vårt.

Gud opnar handa si

Når eg har vore i bønn for påskekonferanse vi skal ha i Kristkirkens lokale, har Gud gjeve meg eit syn. Fire gongar såg eg Gud opna handa si i ei stor samling av hans eige paktsfolk.

Den første gongen han opna handa si kunne eg sjå at ho var full av all slag god og sunn mat. Folk kunne koma og eta heilt gratis og verta metta. Det var ingen mellom menn, ingen som stod mellom Gud og folket. Alle kunne koma rett fram til Gud og ta imot frå han. Dei som kom vart heilt mette, det vart slutt på svolten, dei vart fornøgde og tilfredse. Den gode og sunne maten gjorde folk sterke og sunne. Dei fekk styrke og helse rett frå Guds hand.

Den andre gongen Gud opna handa si kunne eg sjå at han delte ut arbeidsuniformar. Desse arbeidsuniformane hadde ei veldig synleg Gudsrikeidentitet og ein mindre synleg tenesteidentitet. Då folk tok på seg desse nye arbeidskleda såg eg at dei utvikla ei veldig sterk Gudsrikeidentitet, og dei vart veldig medvetne om deira kall i livet. Arbeidsuniformen hjelpte dei å fokusera på deira oppdrag i livet i å representera Guds rike i arbeidet og kvardagen deira.

Den tredje gongen Gud opna handa si kunne eg sjå at handa hans var full av verktøy og arbeidsreiskap. Når folk kom og fekk sin eigen personlege verktøykasse vart dei mykje meir effektive i deira daglege teneste. Det vil vera meir dekkjande å seia at dei vart meir fruktbare då dei tok imot det organiske arbeidsutstyret frå Guds hand.

Eg vart heilt overraska då eg såg Gud opna handa si fjerde gongen. Denne gongen var handa hans full av snop! Ja, handa hans var full av all slags snop! Då folk kom og smakte på snopet vart dei fulle av glede og lukke. Heile samlinga eksploderte av glede. Folk lo, dansa, hoppa og omfamna kvarandre. Eg har aldri før sett eit slikt uttrykk for glede som eg såg då folk åt snopet frå Guds hand.

Mørket må vika for Ordets lys

Vi var samla til bønn og bad for ein flokk kristne på ei øy. Medan vi bad såg eg brått eit bilete framføre meg.

Eg såg heile øya og området rundt tydeleg for meg. Det var som eit mørke ville senka seg over øya. Ei stor svart og mørk sky la seg over området. Ut or skya kom det lange, kvasse klør som skilde kristne menneske frå kvarandre. Det var ikkje noka hyggjeleg syn og heldigvis varte det ikkje lenge før eg såg noko nytt.

Bekken på vegen

Eg var på veg til eit møte. Eg hadde eit klart oppdrag frå Herren om kva eg skulle gjera, eller rettare sagt kva Herren ville gjera gjennom meg. Men eg hadde ikkje fått ei preik eller eit bibelstudium som eg skulle gje dei. Eg sit i bilen og grundar på Herrens ord til meg då eg brått får eit bilete som levande kjem meg i møte.

Krusedullvinden

Vi var ein del brør som var saman i bønn. Det var ei slik lifleg og ljuvleg ånd mellom oss. Det var ein atmosfære av takk og lovsong. Guds nærvær kunne kjennast og nytast av alle. Då gav Gud meg eit litt underleg syn som bare forsterka den gode stemninga og utløyste ny glede mellom oss.

Ei tid med velsigning

Vi var samla til bønn og  eg opplevde at Gud kviskra i hjarta mitt: Dette er ei tid med velsigning. Eg vart glad og fylt med glede og undring: Korleis vil du velsigna Herre? Eg vart ståande for Guds åsyn med venting og sitrande spenning i meg. Gud kjem med velsigning, - det er godt og herleg når velsigninga frå Gud flyt mellom menneske. Medan eg grunda på dei orda som brann seg inn i hjarta: dette er ei tid med velsigning, såg eg brått eit bilete, eit syn i mi ånd.

Dogg i øydemarka

Eg var på veg til eit møte i ein by. Eg hadde vorte henta på flyplassen av ein god venn og vi køyrde mot byen. Eg sat i baksetet av bilen då Gud gav meg eit syn og tok til å tala til meg.

Ei ny tid med velsigning

Vi var samla til bønn og eg opplevde at Gud kviskra i hjarta mitt: Dette er ei tid med velsigning. Eg vart glad og fylt med glede og undring: Korleis vil du velsigna Herre? Eg vart ståande for Guds åsyn med venting og sitrande spenning i meg. Gud kjem med velsigning, - det er godt og herleg når velsigninga frå Gud flyt mellom menneske. Medan eg grunda på dei orda som brann seg inn i hjarta: dette er ei tid med velsigning, såg eg brått eit bilete, eit syn i mi ånd.

Gud samlar sitt folk og byggjer sitt hus!

Då eg i 1977 arbeidde på ”Condeepen”, oljeplattforma som no er kalla Statfjord A og vart bygd i Jåttåvågen ved Stavanger, hadde eg ei natt ei sterk oppleving med Herren. Eg hadde nett lese profeten Esekiel fortelja korleis Herrens hand kom over han og førte han til ein dal full av tørre bein. Det synet Esekiel såg og det han opplevde, opptok meg svært mykje. Eg gjekk på dekket, mellom dei 120 meter høge skafta på ”Condeepen” og venta på å få ein av kranførarane i tale for å flytta noko utstyr til dei som skulle montera det. Denne natta var det mange som hadde bruk for kranane og eg måtte venta på tur, difor brukte eg ventetida til å be.

Tidsskifte – tideverv

Gud har gjort noko i det usynlege
Eg vil de skal vita kva eg har gjort i det usynlege, seier Herren. Eg vil de skal forstå det eg har gjort i det åndelege. De er midt inne i eit tidsskifte, eit tideverv (ei tid då den historiske utviklinga tek ei ny vending). I sanning har de gått inn i ei ny tid, det er ein ny dag og de skal merka det på mange måtar, men først og fremst vil eg at de skal skjøna kva eg har gjort. Gjennom tre bilete frå det synlege vil eg syna dykk kva eg har gjort i det usynlege.
Flod og fjøre
Tidvatnet har snudd! Vatnet stig, det går ikkje tilbake lenger. Faktisk er det slik at den åndelege vasstanden alt er på sitt høgste (i forhold til dei vanlege svingingane i flod og fjøre), men kjem ikkje til å gå tilbake. Det vanlege mønsteret med slike svingingar er brote. Den flod som no er på gang, vil gå over alle breidder og sprengja alle forventingar. Floda berre stig og stig, dette er ei ny tid, det gamle mønsteret er brote. Dette er eit mektig tidvatn, ein flaum som sprengjer alle grenser.
Eit kapittel er avslutta!
De har lese eit kapittel i mi bok og de har med rette lese dykk sjølv inn i det de har lese. Det kapittelet er no avslutta. Sida er vend, alt dette ligg bak. No skal de ikkje lesa eit nytt kapittel, men sjølve vera med på å skriva eit nytt kapittel! Det er slutt på å lesa seg sjølv inn i ferdigskildraroller frå ei tid som har vore. No er det tid til å leggja alt det som høyrer fortida til bak seg. No er det tid til å skriva eit nytt kapittel sjølv, på nye og blanke ark. Eg vil bruka dykk til å skriva eit nytt kapittel i kyrkjesoga i Noreg. Denne byen skal vendast til meg. Denne nasjonen skal kristnast! Det er det kapittelet de no skal skriva. De veit ikkje no korleis dette skal gå til, men eg veit kva eg vil gjera, og når de legg ting bak dykk vil de få vita kva de skal gjera.
Ei stor opna dør på vidt gap.
Sjå, eg har opna ei stor dør for dykk! Dette er noko eg har gjort og ingen kan lukka denne døra! Når de går inn gjennom denne opne døra, vil de finna at de vert opne dører sjølve som mange menneske kan gå inn gjennom. Ja, de skal opna for veldig mange menneske så dei kjem inn i mitt nærvær. Eg gjer dykk til hengsler som snur tida, nærmiljøet og heile samfunnet opp mot Guds rike. Den store opne døra mi inneber at de skal sjå på alle menneske som ei dør som står på gløtt og som de skal slå vidt open.

Høyr, eg gjev dykk tre nøklar for å kunna leva i dette tidsskiftet:

Ei vaken tru
Vak og bed! Vak og bed! Ver vakne! Ver vakne! Eg seier dette om att og om att for om de ikkje er vakne vil de ikkje sjå og skjøna kva eg gjer i denne tida. Ha ei vaken tru! Ha ei tru som er vaken for meg, for eg vil koma på nye måtar. De vil ikkje alltid føla mitt nærvær eller høyra mi røyst på same måten som før, difor må de ha ei vaken tru så de kan gje meg ei trussvar og handla i tru. Tru, innsikt og forståing vil koma til dykk om de er vakne!
Eit høyrsamt hjarta
Høyr kva Anden seier i denne tida! Ha eit høyrsamt hjarta! Det er dykkar evne til å høyra kva Anden seier som vil avgjera koss eg kan bruka dykk i denne tida. Høyr kva Ande seier til kyrkjelyden, men ikkje avgrensa dykk til det. Ha eit høyrsamt hjarta når de er saman med naboar, venner, arbeidskameratar og de vil kunna gje dei mitt ord. Ha eit høyrsamt hjarta i forhold til leiande folk i samfunnet så de kan gje dei mitt no-ord! Slike ord vil verta tekne imot og folk vil få hjelp på mange ulike område i livet.
Ei villig ånd
Ha ei villig ånd og ver kvikke til å fylgja Anden. Ver snare til å gjera det Anden seier. Ver villige til å fylgja impulsar frå Anden. Når Andens vind bles, lat dykk villig føra avgarde! Ting hender så fort i denne tida og de må vera vakne og villige til å gripa anledningane og verta leia av Anden!