Huset med utsikt og vidsyn

Frels oss frå det vonde!

Vi treng å be denne bønna i Fadervår meir enn nokon gong før. Vi veit at heile verda ligg i det vonde, skriv apostelen Johannes. Han seier også at Gud kan verna oss, så den vonde ikkje kan koma til. Difor treng vi stadig å be om at Gud skal berga oss frå den vonde og frelsa oss frå det vonde, for vondskapen ser vi rundt oss alle stader.

Vi ser vondskapen kvar dag vi høyrer om nye drap i landet vårt. Det er sjokkerande og ufatteleg at ein mann kan drepa to døtrer og eit barnebarn før han tek sitt eige liv. Det er uforståeleg at ein ektemann drep kona si. Ja, for meg er kvart einaste drap uforståeleg, eg forstår ikkje kva som kan rettferdiggjera ei slik grueleg handling.

Hjartet blør for dei uskuldige som lir

Hjartet mitt blør for barna som blir drepne i krigen på Gaza. Det er forferdeleg å sjå dei bileta som rullar over tv-skjermane frå den massive mediadekkinga av Israels krig mot Hamas. Det gjer vondt langt inn i sjela å vera vitne til dei store øydeleggingane som bombinga fører med seg. Det er hjarteskjerande å sjå korleis uskuldige menneske lir i denne krigen mot terror.

Hjartet mitt blør også for dei mange uskuldige offera i dei krigane som går sin øydeleggjande gang, men som ikkje får noko særleg omtale i media. Dei uskuldige barna som lir i krigane i Jemen, Myanmar, Etiopia og i mange andre væpna konfliktar, får også mine tårer og medkjensle. Hjartet mitt blør for alle som lir på grunn av krigane i verda.

Er biskop i Dnk Kari Veiteberg kristen?

Sjølvsagt kan ingen andre enn Gud gje eit skikkeleg svar på eit slikt spørsmål. Han ser til hjartet og dømmer ikkje etter ytre ting, slik vi menneske gjer. Spørsmålet er likevel ærleg meint frå mi side, men det ligg ikkje ei fordømming i spørsmålet, berre ei undring fordi tankar ho utrykkjer vanskeleg kan forståast som kristen tankegang. Biskopen er ikkje den einaste som får dette spørsmålet hengjande over seg i desse dagane. Ho er i godt selskap av Eline H. Lorentzen, generalsekretær i NKS og Åste Dokka, kommentator i Vårt Land og mange andre teologar og kyrkjelege leiarar.

Den aktuelle bakgrunnen for spørsmålet mitt er deira reaksjonar på den nye nettsida om kristen seksualitet, Identitetogseksualitet.no.  Det dei har til felles er at dei lar erfaring og kjensler styra deira oppfatning om kva som er god kristen etikk i staden for å la Bibelen få definera kva som er godt og rett eller syndig og galt. Difor må eg stilla nokre enkle spørsmål, som ikkje berre er retta til dei eg har nemnd med namn, men til alle som vil bera kristennamnet.

Ein nasjon av venner

Vår første grunnlov (Gulatingslova) begynte med desse orda: «Det er opphavet til lovene våre at vi skal be til den heilage Krist om godt år og fred, at vi skal halda landet vårt bygt og landsherren vår lukkeleg, at han må vera vår venn og vi hans, og Gud venn til oss alle.»

Vi har grunn til å takka Gud for at vi lever i eit fungerande demokrati med stor tillit til styresmaktene. Vi har nett fullført eit nytt val på fredeleg vis og utan påstand om at det har vorte stole, jamvel om det har vorte avdekkja små feil i gjennomføringa av valet. Dette gjorde at eg vart minna om korleis vår første grunnlov begynte med ei oppmoding til bønn. Det er vel ikkje så mange som hugsar innleiinga til Gulastingslova i dag, men det er grunn til å tru at denne lova la grunnlaget for det demokratiske samfunnet vi har i dag.

Det er verdt å merka seg at vår første grunnlov slo fast at lovene våre byggjer på trua på Jesus Kristus og våre bønner om godt år og fred. Vi skulle byggja landet vårt ved å leva i vennskap med Gud, kongen og kvarandre. Med andre ord at vi skulle vera ein nasjon av venner. Det er når vi lukkast med dette at vi lever i velsigning og velstand, i fred og framgang. Vi må takka Gud for at vi framleis er eit samfunn med stor tillit til styresmaktene og til kvarandre. Det er flott å sjå politiske motstandarar vera rause og vennlege mot kvarandre som menneske. Det er bra at folk kan ha motstridande meiningar, men likevel visa respekt til kvarandre.

AP og SP svekkjer trusfridomen og diskriminerer trudomssamfunn

Det er trist at den noverande AP/SP regjeringa svekkjer trusfridomen og diskriminerer trudomssamfunn. Det er særleg lov om den såkalla konverteringsterapien og forslaga til ny lov om trudomssamfunn som er problematiske. Det kan verka som om AP/SP korkje forstår Menneskerettane eller vår eigen grunnlov med desse lovforslaga. Om den nye konverteringslova blir vedteken mistar vaksne menneske retten til å få sjelesorg eller forbønn når dei søkjer råd om sin homofile legning. Folk som gjev råd, forbønn, handspålegging og liknande til dei som ber om det, kan risikera fengselsstraff. Dette bryt klart med menneskerettane.

Rabalder

Rabalder er eit underleg ord som er lite brukt i våre dagar, men Herren har sagt at det vil bli rabalder. «Endå ein gong, om ei lita stund, rister eg himmel og jord, havet og det tørre landet. Eg rister alle folkeslag, så skattane deira kjem hit. Eg fyller dette huset med herlegdom!»  Det er gjenreisingsprofeten Haggai som ber fram dette ordet frå Herren (Hag 2,6-7). Det fekk ei oppfylling då tempelet vart gjenreist på hans tid, men peikar fram til det nye huset som Herren byggjer i den nye pakta og som skal bli herlegare enn det første. Endå ein gong skal Herren rista verda og folkeslaga på jorda (Hebr 12,26-29). Når Herren ristar blir det rabalder.

Når ein stabel med tønner ramler ned blir det eit svært rabalder. Når noko rasar saman blir det ofte rabalder. Når noko uventa skjer blir det rabalder. Bråk og ståk, spetakkel og støy er ofte det same som rabalder og har to meiningar. Rabalder er noko vi registrerer med sansane våre, men er også den reaksjonen som kjem frå oss når vi ikkje liker det uventa som skjer.

Det skjer underlege ting i landet vårt. Herren tenner tannlause kristne i brann. Lunkne og sløve kristne blir fornya og brennande ivrige. Folk, som av ulike grunnar har kome på avstand, søkjer Gud og finn på ny sin plass i kristne fellesskap. Vekkinga på Vigeland er berre eit av mange døme på dette. Eg høyrer mange historier om fornying blant Guds folk i mange samanhengar. Det er tydeleg at Gud er på ferde!

Kven bestemmer korleis det gode livet ser ut?

Jesus starta si teneste med å forkynna evangeliet om Guds rike. Den gode bodskapen innebar at Gud, den suverene Skaparen og Kongen over skaparverket, hadde gripe inn i historia for å frelsa og fria folk frå synd, skam, død og fortaping. Evangeliet om Guds rike var det sentrale i Jesu liv og teneste. Difor kalla han til omvending og etterfølging. Den som ville vera hans læresvein måtte seia nei til seg sjølv, ta krossen sin opp og følgja han. Guds kongedømme er der Gud styrer og hans vilje rår. Frelse kan vi berre få del i ved å bøya oss under Jesu Kristi herredømme.

I tråd med forståinga av Guds rike, seier Jesus i misjonsbefalinga, at vi skal læra dei nye læresveinane å halda alt det han har bode oss. Nye kristne må lærast å be: «Lat riket ditt koma, lat viljen din råda i mitt liv; - ikkje som eg vil, berre som du vil!» Jesus lærte oss at han ikkje kom for å oppheva lova eller profetane, men for å oppfylla. Difor tok han oss tilbake til Guds opphavelege meining med skaparverket og dei gode lovene hans. Han sa at det ikkje var nok å avstå frå visse handlingar, men at vi også måtte ta eit radikalt oppgjer med lystene i hjartet vårt.

Koranbrenning

Koranbrenninga i Sverige og Danmark skapar utanrikspolitiske problem og aukar terrorfaren for desse landa, fortel media oss. Juristar forklarar at i Noreg har ikkje religionar, heilage bøker eller ting noko vern mot hatefulle ytringar. Det er ein del av ytringsfridomen å snakka negativt om ideologiar og meiningar vi ikkje liker, men vi har sjølvsagt ikkje lov til å koma med hatefulle ytringar mot personar eller grupper av menneske. Eg tykkjer dette høyrest greitt ut og er noko vi alle kan leva med.

Det verkar likevel ikkje som det er slik diskrimineringslova verkar i dagens samfunn. Det er lov å brenna heilage bøker som Koranen og Bibelen. Det er lova å brenna amerikanske flag, men det er ikkje lov å brenna eit prideflag, for det er hatkriminalitet. Det er visst lov å mala fotgjengarfelt i pridefargar, men det er hatkriminalitet å mala over pridemalinga. Eg er korkje for å brenna heilage bøker eller flag, men eg forstår ikkje kvifor det å brenna ein Koran er ei lovleg ytring, medan det å brenna eit prideflag eller mala over pridemaling i ei gate er hatkriminalitet.

Innbyrdeskrig eller ein nasjon av venner?

Det skjer ei rivande samfunnsutvikling i vår tid. Det grøne skiftet er eit døme på ei pågåande endring av samfunnet. Vi er faktisk inne i ein økonomisk og sosial omskapningsprosess. Endringane skjer ikkje utan strid. Utbyggjarar og vernarar står mot kvarandre. Krigen i Ukraina, dei høge straumprisane, inflasjon og aukande renter skaper uro hos dei fleste.

Polariseringa i samfunnet skaper likevel ei større uro hos folk som tilhøyrer ein minoritet. Striden etter høgsterettsdommen om staten sitt brot på menneskerettane til samane på Fosen går inn i eit velkjent mønster. Det er skremmande at korkje statsministeren eller oljeogenergiministeren i lang tid ikkje var i stand til å innrømma menneskerettsbrot og be om unnskyldning. Den mektige staten turar fram og bryt ned tilliten til rettssystemet vårt og skaper splid mellom urfolk og majoritet. Det er trist å oppleva dette.

Eit generasjonsskifte er på gang

Det veks opp ein ny generasjon som ikkje kjenner Gud eller kor viktig kristendommen har vore for utviklinga av Noreg. Denne utviklinga er ikkje ny, men har gått føre seg lenge og gjer mange kristne motlause. Det gode er likevel, at dette ikkje er det einaste generasjonsskiftet som er på gang. Det skjer også eit generasjonsskifte i kristenfolket, slik det alltid har gjort, for slekt følgjer slekters gang. Gud reiser opp unge menn og kvinner som er tydelege i si tru på Guds ord og lever heilhjarta for Herren Jesus Kristus.

Forkynn sanninga - utan å fordømma!

Det er kamp om sanninga på alle plan i samfunnet vårt i dag. Det eldgamle spørsmålet som Pilatus stilte blir stilt av mange i vår tid: Kva er sanning? Den postmoderne filosofien avviser at det finst ei absolutt sanning. «Det som er sant for deg, treng ikkje vera sant for meg» blir det sagt. Alt er relativt, det finst ingen faste haldepunkt i livet lenger. Vi blir til og med fortalt at vi ikkje kan stola på den fysiske kroppen vår ein gong. Jamvel om kvar celle i kroppen er ei mannecelle og kroppen ser ut som ein mann, så er det ikkje sikkert at du er ein mann likevel, for du kan vera født i feil kropp, blir det hevda.

Det er tid til å snakka sant om livet. Barn og unge blir fora med så mange løgner, både på skulen og i media, at det er på tide å ta til motmæle og forkynna sanninga. Jesus sa, då han bad for læresveinane: «Helga dei i i sanninga, ditt ord er sanning.» Bibelen er Guds ord og Jesus er Ordet som vart menneske og tok bustad mellom oss. Han var full av nåde og sanning, og han sa: «Eg er vegen, sanninga og livet. Ingen kjem til Far utan gjennom meg.»

Evangeliet er godt nytt for alle menneske

Jesus kom og forkynte evangeliet om Guds rike. Bodskapen hans var radikal og utfordrande. Han demonstrerte at Gud hadde gripe inn i historia for å setja menneske fri frå alle øydeleggjande krefter. Han døydde vår død og leid vår straff. Han vann over synda, døden og djevelen. Han stod opp frå dei døde og har fått all makt i himmel og på jord. Han er Herren som frelser og frigjer. Det er verkeleg godt nytt for alle menneske!

Evangeliet er godt nytt for alle barn, for dei er alle verdifulle og elska av Gud. Barnet i morsmage er omfatta av Guds kjærleik. Eit foster, som vart fylt av Den Heilage Ande, var den første til å helsa Jesus velkomen, då han var eit endå yngre foster. Evangeliet er godt nytt om menneskeverd for alle fødte og ufødte barn. Dei må ikkje drepast eller sjåast ned på. Dei er verdifulle og har fått sitt namn skrive i Livsens Bok før dei vart fødde.

Ny abortkamp?

To unge menn prøver å utvida retten til å ta abort. Leiar i AUF, Mani Hussaini, og leiar i Unge Venstre, Sondre Hansmark, ønskjer å utvida retten til abort i respektive veke 18 og 24. Begge trur at dei kan få både ungdomsorganisasjonen og moderpartiet med seg i forslaga sine. Dette er veldig ekstremt. Argumentasjonen deira er skremmande. Etisk refleksjon på vegne av barnet er fråverande. Kunnskapsnivået på grunngjevinga er urovekkjande lågt.

Toppmøtet - har Gud ein finger med i spelet?

Media fløymer over av forsiktige kommentarar om toppmøtet mellom president Trump og formann Kim. Det ser ut til å ha gått uventa godt. På førehand har me fått mange negative spådommar om korleis møtet kom til å mislukkast. No ser det ut til å vera svært vellukka. Dei to leiarane har signert eit dokument der dei forpliktar seg til atomnedrustning på Koreahalvøya. Det er fantastisk i seg sjølv, men det står mykje arbeid att for å verkeleggjera dei gode lovnadene.

Norske media er stort sett svært negative til president Trump. Han blir ofte framstilt som ein vinglete klovn. Kanskje sanninga er at han er ein dyktig forhandlar? Eg veit ikkje. Eg har ikkje nok kunnskap til å meina mykje om han. Toppmøtet kom i stand. Dei to leiarane har møtt kvarandre andlet til andlet. Kjemien mellom dei ser ut til å vera god. Kanskje Trump sin strategi har verka?

Eller kanskje dette rett og slett er svar på bønn? Kristne i mange land har bede om fred og forsoning i Korea. Millionar av kristne i Korea har bede om gjennombrot i relasjonen mellom dei to landa. Den koreanske presidenten Moon har spela ei viktig rolle i å få gjennomført toppmøtet. Kan det som no hender vera Guds finger? Svarar Gud bønn? Grip Gud inn i historia? Kan Gud påverka og bøya presidentars hjarte? Kan Gud gje dei tankar om kva dei bør gjera?

Profetane i Bibelen seier mykje om Gud som herskar over heile universet. Dei såg Guds finger i dei fleste politiske hendingar i si samtid. Dei tala om fred og forsoning som skulle koma med fredsfyrsten. Dei forkynte om våpen som skulle gjerast om til jordbruksreiskap og at Gud skulle gjera slutt på krigane på jorda. Kanskje dette toppmøtet og det dokumentet som har vorte signert kan vera ei lite steg på veg mot fred og forsoning? 

Herren set kongar av og set kongar inn

Me har vore gjennom nokre politisk dramatiske dagar i landet vårt. Landet kunne vorte kasta ut i politisk kaos. Eg trur at det berre er på grunn av bønn frå mange kristne at landet vårt er spart for regjeringsskifte med all den uro og uvisse det ville innebera. No er det tid for endå meir bønn. Sterke og splittande krefter er verksame i nasjonen. Folk på alle sider av dei politiske skiljelinene treng vår forbønn. Ikkje minst må me be for oss sjølve, for kristenfolket i Noreg, at me må vera audmjuke og miskunnsame så me kan vera med å skapa fred og forsoning i folket vårt. Ingen er tent med den polariseringa me no ser.

Eg ser Guds gode finger i den avgjerda Sylvi Listhaug har teke om å trekkja seg som justisminister. Det var ingen som venta at ho ville gjera det. Redaktør Selbekk i Dagen sa at det ville vera ”u-Listhaugsk”. Korkje partileiaren eller statsministeren hennar hadde bede ho om å gå. Media seier at Listhaug hadde regien heilt åleine. Det trur eg er feil. Eg trur at det er Herren som har hatt regien. Det er han som set inn og det er han som set av (sjå Dan 2,20-21; 4,17; 4,25; 5,21).

Difor seier Guds ord at me framfor alle ting skal bera fram bønn og påkalling, forbønn og takk for alle menneske. Me skal be for kongar og alle som er i leiande stillingar, så me kan leva eit stilt og fredeleg liv med gudsfrykt og vørdnad i alt me gjer (1 Tim 2,1-2). Denne apostoliske formaninga treng me å ta inn over oss som aldri før. I denne tida er det altfor mange kristne som blir rivne med i ein oppheta debatt. Mange roper høgt og bruker harde ord. Det haglar med klagemål alle vegar – i alle retningar. Mykje av det eg ser vitnar korkje om gudsfrykt eller vørdnad. Dei mange skuldingane vitnar ikkje om stille og fredelege liv. Det finst eit sinne som skremmer meg. Det vitnar ikkje om tru og tillit til Gud. Eg ser ein aggressivitet frå kristne menneske som ikkje vitnar om nåde, miskunn og trufast kjærleik. Kor er respekten for andre?

Eg har aldri vore ein Listhaug fan. Eg tykkjer likevel litt synd på henne i dette kjøret ho har vore utsett for. Sjølv kallar ho det ein heksejakt. Eg kan forstå at ho opplever det slik. På den andre sida haustar ho berre det ho sjølv har sått. Ho har berre seg sjølv å takka for den stoda ho har kome i. Når ho seier at Hareide sleikjer imanane opp etter ryggen, er det uhøvisk og ikkje ein politikar verdig. Når ho godkjenner at politiet knuser glassruter for å bryta seg inn i eit kyrkjebygg for bortføra ein kristen småbarnsfamilie, står ho ikkje for kristne verdiar og mistar sjølvsagt tillit. Når ho seier at Ap (og fleirtalet på stortinget) er meir opptekne av å forsvara terroristane sine rettar enn å sikra tryggleiken for landet, går ho langt over streken. At ho heller ikkje høyrer på råd frå sin eigen sjef og slettar utsegnet, gjer det endå verre. At ho ikkje audmjuker seg og bed om tilgjeving, men må pressast til ei orsaking, skaper heller ikkje tillit. Men ho skal ha ros for at ho trekte seg og redda regjeringa.

Lat meg skunda meg og seia at du sjølvsagt kan vera ein god kristen og ikkje vera samd i desse vurderingane mine. I politikken er det rom for at kristne har mange ulike meiningar og løysingar på dei utfordringane me møter i samfunnet. Difor må me be for politikarane våre. Me må be om visdom for dei til å velja dei beste løysingane. Me må be om at dei fremjar rett og rettferd i alt dei gjer. Me må be om nåde for dei så dei kan vera samlande og ikkje splittande, at dei skaper fred og ikkje strid.

Tida for Noreg er no. Guds finger er verksam i landet vårt. Han gjer meir bak ryggen vår enn dei fleste av oss er klar over. I desse dagane må me ropa til Gud om nåde og miskunn for land og folk. Måtte han venda fedrehjarta til barna og barnehjarta til fedrane og skapa forsoning. Måtte han lækja dei såra som hat og vonde ord har skapt. Måtte han gje dei trassige det sinn som rettferdige har. Måtte folket vårt kjenna frelse når syndene blir tilgjevne. Måtte lyset frå det høge gjesta oss som ein soloppgang og styra oss inn på freds og forsoningsveg.

Tekst: Erling Thu

Farlege folk

Det finst veldig mange farlege folk: Farlege journalistar. Farlege leiarar. Farlege sjåførar. Farlege politikarar. Farlege menn. Farlege kvinner. Farlege kriminelle. Farlege religiøse folk. Farlege terroristar. Farlege diktatorar. Farlege doktorar. Farlege lærarar. Farlege utlendingar. Farlege jegerar. Farlege innvandrarar. Farlege kristne. Farlege muslimar. Farlege hinduar. Farlege buddhistar. Farlege soldatar. Farlege pastorar. Farlege biskoppar. Farlege statsrådar. Farlege kateketar. Farlege idrettsfolk. Farlege forkynnarar. Farlege lyttarar. Farlege presidentar. Farlege kongar. Farlege dronningar. Farlege lygnarar. Farlege baktalar. Farlege mordarar. Farlege forretningsfolk. Farlege offiserar. Farlege arbeidarar. Farlege fedrar. Farlege mødrer. Farlege ungdommar. Farlege barn.

Denne lista kan gjerast endelaust lang. Her har eg berre nemnd nokre få av dei mange folka som kan vera farlege. Du forstår kanskje kva eg vil med denne lista? Eg prøver berre å seia, at eigentleg har alle menneske eit farleg potensiale i seg. Bibelen seier at me alle er fødde syndarar. Teologar snakkar om arvesynd og syndig natur.

Yoga

Avisa Dagen fortalde i går at i den komande helga står Yoga på programmet i eit kyrkjeleg seminar om kristen truspraksis. Dialog prest Marianne Bergsjø Gammelsæter seier at Yoga kan vera ei åndeleg øving på lik linje med ulike vandringar, bønneformer, eller for den del, skigåing. Med rette spør Dagen om Yoga er like uskuldig som ein skitur, og slår fast at arrangørane tek Yoga inn i kyrkjevarmen. Dette er ei farleg utvikling eg vil åtvara mot.

Lat meg først slå fast at kroppsøvingar kan vera nyttige til noko, men gudsfrykt er nyttig til alt. Når me kristne går på ski eller er ute i naturen på anna vis, bruker me alle sansane våre og let skaparverket tala til oss. Ein skitur kan vera til stor glede og velsigning og me kan møta Gud i naturen, for alt kjem frå han. Yoga er ingen uskuldig skitur, men heller ein veg inn i heidensk filosofi.

Min første podcast

I dag har eg vore med på min første podcast. Det er jo ei historisk hending. Slikt må feirast og nemnast slik at flest mogeleg får det med seg. Det er Kjetil Fyllingen, Leder for omGud.net i Norge, Prosjektleder for Preik.tv og nettkonsulent for Damaris Norge, som står bak denne podcasten som han kallar "Lekendelett." Eg trur me kan kalla han ein datamisjonær eller kanskje heller internettmisjonær. Det var ei ære å bli intervjua og han var veldig flink til å stilla gode spørsmål. Tida fór av garde.

Eg gler meg over alle gode initiativ som kristne menneske og organisasjonar eller forsamlingar tek for å forkynna evangeliet og fylla internett med kunnskap om Gud. Kristent Nettverk har nettopp lansert Sennep.net. Denne nettsida ønskjer å inspirera folk til å følgja Jesus i kvardagen. Det er dyktige folk som står bak og eg heiar på dei. Alle slike initiative er positive. 

Kapitalisme

Ein turist går inn på eit hotell ni en liten gresk by. Han legg 200 euro på disken i resepsjonen og går opp for å sjå på rommet. Hotelleigaren tek pengane og spring til slaktaren og betaler rekninga si. Slaktaren tek pengane og fer til bonden for å betala kjøtet han hadde kjøpt på kreditt. Bonden skundar seg til bensinstasjonen for å gjera opp for diesel til traktoren. Han som driv bensinstasjonen får endeleg betalt gjelda til byen si gledesjente. Ho går til hotellet og legg 200 euro på disken som betaling for ”arbeidsrommet” sitt. Turisten kjem ned att til resepsjonen. Han liker ikkje rommet så han tek dei 200 euroane og går. Ingen har fått seg pengar, men heile byen er gjeldfri og framtida ser lys ut i den litle eurosona.

Dette er kapitalisme. Økonomien går rundt fordi nokon heile tida skuldar andre 200 euro.

(Etter Yngve Kvistad i VG)

Eg er trist, men stolt!

Eg er trist på grunn av den tragedien som har råka oss alle. Eg er trist fordi så mange unge menneske har vorte rivne bort. Eg er trist på vegner av alle som har mista sine kjære. Eg er trist på grunn av hatet som har øydelagd ein ung mann og gjort han til ein massemordar.

Men er eg stolt av det norske folket som har stått saman i denne krisa på ein flott måte. Eg er stolt av Kongen og heile kongehuset vårt som har vore nær, teke del i sorga og gjeve oss alle mykje kjærleik og varme. Eg er stolt av statsmistaren vår som har takla denne nasjonale tragedien på ein prisverdig måte. Eg eg stolt av hjelpetenestane våre, politiet, brannvesenet, helsevesenet, Røde Kors og andre frivillige som har hjelpt til. Eg er stolt av dei som hjelpte til med å redda unge menneske på flukt i vatnet. Eg er stolt av mange små og store heltedådar midt i denne tragiske mendinga.

Eg er stolt av statsministar Jens Stoltenberg sine mange gode talar og vil aldri gløyma at "Ondskap kan drepe et menneske, men aldri beseire et helt folk." Eg er stolt av Kronprinsen sin tale på rådhusplassen i Oslo der han sa at gatene var fylt av kjærleik. Eg er stolt av denne og dei mange andre minnemarkeringane som spontant vart arrangert mange stader i landet vårt. Eg er stolt av AUF leiar Eskil Pedersen som kunne stå oppreist, sjå framover og tala til dei ca 200.000 frammøtte med håp og tru, fri frå hemnlyst.

Eg er stolt av det folket som møter vondskap med samhald.

Takk Gud for landet vårt. Takk Gud for folket vårt. Takk Gud for dei mange gode verdiane som ligg i folkedjupet. Takk Gud for dei mange gode, rause folka som bryr seg om kvarandre!