Huset med utsikt og vidsyn

Gud har gitt opp Den norske kirke!

Denne overskrifta er like meiningslaus som Sverre Elgvin Lied sin påstand: «Gud har ikke gitt opp Den norske kirke.» Då eg såg denne overskrifta i nettutgåva av Dagen, som refererte til talen hans på Oslo Symposium, tenkte eg: «Kva veit han om det?» Grunngjevinga hans har jo ikkje noko særleg tyngde. Mange med meg kunne bruka det same argumentet med motsett forteikn: «Gud har gitt opp Den norske kirke, for eg, og mange med meg, kjende kall frå Gud til å forlata Dnk og tena han utanføre Dnk.» Dagen har ikkje gitt opp Dnk, men det har alle dei mange tusen frikyrkjelege kristne gjort. Når Dagen sine redaktørar legitimerer Dnk, byggjer dei, som Lied, på notstalgiske kjensler og personlege opplevingar, og ikkje på Guds ord.

Om Gud har gitt opp Dnk eller andre kyrkjesamfunn, kan eg ikkje eg svara på. Kven kan eigentleg svara på dette? Kven kjenner Gud sine tankar om den menneskelege organisasjonen Dnk? Det eg veit er at Gud elskar menneske og gav Sonen sin, så kvar den som trur på han ikkje skal gå fortapt, men få evig liv. Eg veit også at Gud byggjer sitt hus av levande steinar, av menneske som har fått nytt liv i trua på Jesus. Kvar levande kristen er eit tempel for Anden. Gud er nær hos alle som kallar på hans namn, uansett kva kyrkjesamfunn dei måtte tilhøyra, ja uansett om dei er jødar eller heidningar.

Lied seier mykje godt og rett i talen sin når han presenterer kva Frimodig Kyrkje står for, som til dømes:

«Kirken er Guds kirke. Og der er det Jesus som er Herre. Og det er også han som bygger sin kirke. Og det er jo her det er så spennende at vi kan få være med på det Gud gjør. Det handler ikke om «Hvilken kirke vil du ha?» Det handler ikke om at vi skal bygge kirka etter vår design.»

Problemet er at han snakkar om Dnk, som er ein menneskeleg organisasjon. Han legimiterer Dnk som Guds kyrkje. Då kjem spørsmåla: Er Jesus Herre i Dnk? Vedtak i kyrkjemøtet tyder ikkje på det. Den lutherske teologen, Jan Bygstad, seier at Dnk med sin aksept av vrang lære og pluralisme ikkje er Jesu Kristi kyrkje. Mange andre lutherske teologar seier at Dnk er ei løgnkyrkje. Den rådande vranglæra om samliv og ekteskap i Dnk, fører Guds folk vill, og leiar menneske i fortapinga om dei ikkje vender om. Det er alvorleg å legitimera eit slikt kyrkjesamfunn.

Byggjer Jesus Dnk, eller er det kyrkjedemokratiet som byggjer kyrkja? Det handlar jo ikkje om kva kyrkje vi vil ha, men om kva slag kyrkje Gud vil ha. Det designet som Dnk blir bygd etter, liknar svært lite på det designet apostlane og dei første kristne bygde etter. Kva seier Bibelen om kva kyrkje Gud vil ha? Det er det store spørsmålet vi må stilla oss. Kva kjensler vi har for ein kyrkjeorganisasjon vi har arva frå fedrane, tel ikkje i det spørsmålet om kva Guds ord seier om kva han vil ha.

Lied seier med rette at det er berre eitt Guds folk, og vi treng å støtta kvarandre. Bibelen er jo klar på at det er berre dei som er fødde på ny ved Den Heilage Ande, ved tru og omvending, som er Guds barn. Berre dei som har kome til Jesus, den levande steinen, og sjølv har vorte ein levande stein, kan saman med andre byggjast opp til den levande Gud sitt hus. Dåp eller medlemskap i eit kyrkjesamfunn gjer ingen til ein lem på Jesu kropp.

Så langt eg forstår finst det mange gode og fromme kristne i Dnk og i alle dei andre kyrkjesamfunna i landet vårt. Alle som ved trua på Jesus Kristus har fått nytt liv, er Guds folk, og er våre kristne søsken, uansett kva kyrkjesamfunn dei tilhøyrer. Altfor mange kristne, både med og utan medlemskap i noka kyrkjesamfunn, er i praksis heimlause for dei har ikkje funne plassen sin i eit levande kristent fellesskap. Dei lever ikkje saman med andre kristne som lemmer på Kristi kropp. Dei har ikkje forplikta seg eller gitt seg inn i ei kristen forsamling, og det er eit tap både for dei sjølve og det kristne fellesskapet.

Guds kyrkje er Jesus-truande menneske som kjem saman for å tilbe Herren, forkynna Guds ord, byggja kvarandre opp og hjelpa kvarandre til å leva heilage og heilhjarta liv i kvardagen.

Vi må heile tida forkynna evangeliet, utfordra og hjelpa kvarandre til samsvar mellom liv og lære. Når vi gjer det vil Jesus byggja si kyrkje.

Tekst: Erling Thu

Å æra far sin med tårer

I dag såg eg noko vakkert. Eg såg ein staut, godt vaksen mann i førtiåra med tårer i auga. Han fortalde om far sin. Tårene på kinnet skein som diamantar. Dei strålte av kjærleik, takk og gode minne. Faren hadde vore sjuk i lengre tid. I dag fekk han meldinga om at helsepersonellet hadde avslutta behandlinga. Dei kunne ikkje gjera meir for han. No måtte forgjengelegdommen gå sin gang til livet tok slutt.

Det var så vakkert å sjå tårene renna, medan den store sterke mannen fortalde om meldinga han hadde fått. Eg sat ved andre enden av bordet då han delte dette med oss og fekk ikkje med meg alt han sa. Men tårene talte høgare enn orda. Dei rørte ved hjartet mitt. Det var ei heilag stund då ein bror delte si smerte med andre brør. Det var mykje kjærleik rundt bordet, men kjærleiken i tårene var større og vakrare enn medkjensla og kjærleiken frå vennene rundt bordet.

Finst det noko vakrare enn dette, at ein sterk son elskar ein skrøpeleg far? Kjærleikstårer på kinnet til ein son er den største gåve ein far kan få. Tårene seier meir enn ord. Den triste meldinga fylte tårene til denne sonen med smerte og sorg, men kanskje endå meir med takk og gode minne. Kjærleiken i tårene vart for meg ein herleg krans av ære på hovudet til ein god far. Det er så vakkert når ein son ærar far sin med tårer av kjærleik.

Kjære lesar, takk for at du tek deg tid til å lesa det eg skriv. Då eg har vorte hacka og er utestengd frå mine sosiale media, ber eg deg om å dela dette innlegget på dine sosiale media. Du kan lett klikka på logoen til Twitter og Facebook rett under dette innlegget og dela det med dine venner og følgjarar. Tusen takk for at du er med og spreiar bodskapen!

Rabalder

Rabalder er eit underleg ord som er lite brukt i våre dagar, men Herren har sagt at det vil bli rabalder. «Endå ein gong, om ei lita stund, rister eg himmel og jord, havet og det tørre landet. Eg rister alle folkeslag, så skattane deira kjem hit. Eg fyller dette huset med herlegdom!»  Det er gjenreisingsprofeten Haggai som ber fram dette ordet frå Herren (Hag 2,6-7). Det fekk ei oppfylling då tempelet vart gjenreist på hans tid, men peikar fram til det nye huset som Herren byggjer i den nye pakta og som skal bli herlegare enn det første. Endå ein gong skal Herren rista verda og folkeslaga på jorda (Hebr 12,26-29). Når Herren ristar blir det rabalder.

Når ein stabel med tønner ramler ned blir det eit svært rabalder. Når noko rasar saman blir det ofte rabalder. Når noko uventa skjer blir det rabalder. Bråk og ståk, spetakkel og støy er ofte det same som rabalder og har to meiningar. Rabalder er noko vi registrerer med sansane våre, men er også den reaksjonen som kjem frå oss når vi ikkje liker det uventa som skjer.

Det skjer underlege ting i landet vårt. Herren tenner tannlause kristne i brann. Lunkne og sløve kristne blir fornya og brennande ivrige. Folk, som av ulike grunnar har kome på avstand, søkjer Gud og finn på ny sin plass i kristne fellesskap. Vekkinga på Vigeland er berre eit av mange døme på dette. Eg høyrer mange historier om fornying blant Guds folk i mange samanhengar. Det er tydeleg at Gud er på ferde!

Ein ny podkast er ute!

Solveig og eg har nettopp gjort ferdig ein ny podkast. Denne episoden kallar vi "Sommarrapport". Vi har hatt denne podkasten i nokre år med små opphald innimellom. No er vi i gang på ny etter sommarferien. I Sommarrapport fortel vi om nokre av dei mange gode opplevingane og velsigningane som Gud har gjeve oss. Vi ønskjer å æra og takka Gud med denn kvardagslege podkasten vår. Det er vår bønn at våre venner som lyttar til podkasten skal bli oppmuntra og få nytt mot. Vi får ein del tilbakemeldingar som stadfestar dette og det set vi stor pris på. 

Vi kallar dette ein takkepod, men rett som det er samtaler vi om viktige ting der vi deler innsikt og visdom frå Guds ord. Vi kallar podden vår Solveig og Erling Thu og du finn han på Podbean, Google Podcasts, Spotify og Apple Podcasts. Her er heimesida til podden vår: Solveig og Erling Thu 

 

Kven bestemmer korleis det gode livet ser ut?

Jesus starta si teneste med å forkynna evangeliet om Guds rike. Den gode bodskapen innebar at Gud, den suverene Skaparen og Kongen over skaparverket, hadde gripe inn i historia for å frelsa og fria folk frå synd, skam, død og fortaping. Evangeliet om Guds rike var det sentrale i Jesu liv og teneste. Difor kalla han til omvending og etterfølging. Den som ville vera hans læresvein måtte seia nei til seg sjølv, ta krossen sin opp og følgja han. Guds kongedømme er der Gud styrer og hans vilje rår. Frelse kan vi berre få del i ved å bøya oss under Jesu Kristi herredømme.

I tråd med forståinga av Guds rike, seier Jesus i misjonsbefalinga, at vi skal læra dei nye læresveinane å halda alt det han har bode oss. Nye kristne må lærast å be: «Lat riket ditt koma, lat viljen din råda i mitt liv; - ikkje som eg vil, berre som du vil!» Jesus lærte oss at han ikkje kom for å oppheva lova eller profetane, men for å oppfylla. Difor tok han oss tilbake til Guds opphavelege meining med skaparverket og dei gode lovene hans. Han sa at det ikkje var nok å avstå frå visse handlingar, men at vi også måtte ta eit radikalt oppgjer med lystene i hjartet vårt.

Koranbrenning

Koranbrenninga i Sverige og Danmark skapar utanrikspolitiske problem og aukar terrorfaren for desse landa, fortel media oss. Juristar forklarar at i Noreg har ikkje religionar, heilage bøker eller ting noko vern mot hatefulle ytringar. Det er ein del av ytringsfridomen å snakka negativt om ideologiar og meiningar vi ikkje liker, men vi har sjølvsagt ikkje lov til å koma med hatefulle ytringar mot personar eller grupper av menneske. Eg tykkjer dette høyrest greitt ut og er noko vi alle kan leva med.

Det verkar likevel ikkje som det er slik diskrimineringslova verkar i dagens samfunn. Det er lov å brenna heilage bøker som Koranen og Bibelen. Det er lova å brenna amerikanske flag, men det er ikkje lov å brenna eit prideflag, for det er hatkriminalitet. Det er visst lov å mala fotgjengarfelt i pridefargar, men det er hatkriminalitet å mala over pridemalinga. Eg er korkje for å brenna heilage bøker eller flag, men eg forstår ikkje kvifor det å brenna ein Koran er ei lovleg ytring, medan det å brenna eit prideflag eller mala over pridemaling i ei gate er hatkriminalitet.