Huset i skogen

Gud vrakar falske folk

Salme 119,118 Alle som villar seg bort frå dine forskrifter, vrakar du, for dei fer med svik og løgn.

David har nett bedt om at Gud må halda han oppe og støtta han, så han kan leva og bli berga. No ser han på Guds dom over dei som villar seg bort frå hans forskrifter, dommen over dei som fer med svik og løgn. Desse som villar seg bort frå Guds forskrifter er slike som medvite vel å ikkje vera styrt av Guds ord. Det er lett å bli lurt, bli forvirra og gå seg vill, og det er alltid farleg å vika frå Guds forskrifter. Men dei David snakkar om i dette verset er ikkje uskuldige menneske som har vorte forførte, men vonde menneske som fer med svik og løgn. Desse gudlause og lovlause folka er berre opptekne av jordiske ting og å tilfredsstilla sine eigne syndige lyster. Dei er fiendar av Gud og det himmelske livet. Slike menneske har inga anna framtid enn Guds dom.

Støtt meg og gjer meg trygg

Salme 119,117 Støtt meg så eg blir berga og alltid har dine forskrifter for auge.

Når eg les denne bønna ser eg for meg eit barn som ber faren sin om støtte. Det er som om David seier, om du ikkje støttar meg og bergar meg, vil eg falla og skada meg. Han innser at han ikkje har den styrke og visdom han treng til å balansera og gå støtt gjennom dei mange utfordringane han møter i livet.

Hald meg oppe!

Salme 119,116 Hald meg oppe slik du har sagt, så eg kan leva. Lat ikkje mi von bli til skamme!

Det er mange djupe sanningar gøymde i bønnene til David. Det første som slår meg i denne bønna er den haldninga som ligg i botn. Han kjenner seg heilt avhengig av Guds nåde og hjelp. Det er difor han ber: «Hald meg opp!» Han kan ikkje ein gong halda seg oppe og stå på eigne bein. Kvar dag trong han hjelp frå Gud. Det er ein god plass å vera.

Kvitt deg med dårleg selskap

Salme 119,115 Vik frå meg, valdsmenn! Eg vil ta vare på boda frå min Gud.

David står fast i sitt forsett om å leva eit heilagt liv. Difor kan han ikkje tolerera dei som gjer det vonde. Han vil ikkje ha dei i sitt selskap og vil slett ikkje ha dei som rådgjevarar. Desse folka som David viser frå seg er eigentleg fiendane hans. Dei er valdsmann og gjer det som vondt er. Heile tida prøver dei å få David til å ikkje følgja Guds bod.

Dei fleste av oss har vore borti slike folk. Det prøver å undergrava tilliten vår til Guds ord. Dei seier at det ikkje så nøye. Hugs på at vi lever i 2020, vi kan ikkje la ei gammal bok styra livet vårt. Slike folk er ikkje gode venner, for dei prøver å få oss bort frå Gud med glatte og forførande ord. Slike folk er dårleg selskap som vil øydeleggja våre gode vanar (1 Kor 15,33). Difor vil vi visa dei frå oss. «Gå bort frå meg, dokker som gjer det vonde som Guds lov forbyr!» Når vi seier dette, kan vi kanskje berga dei og hjelpa dei til omvending. Elles vil dei ein dag få høyra dei same ord frå Herren: «Gå bort frå meg, dokker som driv med lovløyse!» (Matt 7,23). Dei som motarbeider Guds lov har inga framtid.

Det beste vernet mot mismot

Salme 119,114 Du er mitt vern og mitt skjold, eg ventar på ditt ord.

Vi har tidlegare i denne salmen sett at David møtte motgang og hadde mange fiendar som var ute etter han. Livet var til tider svært vanskeleg for han. Likevel gav han ikkje opp. Han let ikkje motløysa og dei tunge tankane få overtaket. Den viktigaste grunnen til dette finn vi i dette verset: Du er mitt vern og mitt skjold.

Medisin mot tvilstankar

No startar ein ny bolk. Alle dei neste 8 versa tek til med den hebraiske bokstaven samek. Denne bolken handlar mykje om tillit og lydnad. David snakkar om tankar, ting og personar som står for det motsette av Guds heilage tankar og vegar. Det er tydeleg at han kjempar mot mørke makter, men han står fast og har full tillit til Guds ord.

Salme 119, 113 Eg hatar dei som har eit delt hjarte, men eg elskar di lov (Strong 8451).

David elskar Guds lov som er den faste berggrunnen han byggjer heile livet sitt på. Difor hatar han dei tvilande, vaklande og stadig skiftande menneskemeiningane. For alt i verda vil han ikkje ha eit delt hjarte, det fryktar han meir enn noko anna. Han vil vera heilhjarta. Han hatar dei tomme tankane. Han hatar alt som vil gjera hjartet hans delt.

Å bøya hjartet

Salme 119,112 Eg bøyer hjartet mot dine forskrifter for alltid, til evig tid.

På nytt gjev David oss innsikt i eit forsett, eit val han har teke for heile livet. Det er dei mange små forsetta våre som til saman fører til eit rikt liv. Vi tek små val heile tida. Desse vala skaper haldningar og haldningane styrer alt vi gjer. Dette handlar om å byggja karakter og integritet. Det er kanskje det viktigaste vi kan gjera i livet.

Min største rikdom

Salme 119,111 Dine lovbod (Strong 5715) er min eigedom for alltid, dei gleder mitt hjarte.

Det er ei glede å kunna gjera desse ord av David til mine eigne. Guds ord er min største rikdom. Vi syng i ei norsk salme at Guds ord, det er vårt arvegods, det er vår rikaste skatt. Eg kan ikkje bruka sterke nok ord for å seia kor takksam eg er for å ha Bibelen, som er Guds ord, på mitt eige språk. Eg takkar far og mor som gav meg del i den dyre arven i Guds ord. Eg takkar søndagsskulelærarar og leiarar i yngres og ungdomslag fordi dei formidla tillit til Bibelen. Guds ord har vorte min kjæraste og dyraste rikdom. Guds lovbod er min eigedom for alltid. Dei er ikkje berre skrivne ned i ei bok, men ved Anden har dei vorte skrivne inn i sjølve hjartet mitt. Difor er dei min største rikdom.

Farleg spindelvev

Salme 119,110 Dei lovlause sette ei snare for meg, men eg villar meg ikkje bort frå dine påbod (6490).

Dei lovlause er alltid ute etter å setja snarer for oss kristne. Dei prøver å fanga oss ved å lura oss til å tenkja feil. Det er som om dei spinn ein usynleg spindelvev av gudlause tankar kledd som humanisme og omsorg for menneske. Å bli fanga i dette åndelege spindelvevet er livsfarleg.

Med livet i hendene

Salme 119,109 Eg går alltid med livet i hendene, men gløymer ikkje di lov (Strong 8451).

David er i livsfare. Han gjekk alltid med livet i hendene for han hadde mange fiendar som ville drepa han. Det er berre eit steg mellom han og døden, for dei gudlause hadde lagt ei felle for han. Kong Saul stod han etter livet og brukte heile hæren sin for å prøva å fanga han.

Ta imot gåva frå min munn

Salme 119,108 Herre, ta imot gåva frå min munn og lær meg dine lover!

David lærer oss å be om to viktige ting i dette verset. For det første ber han om at Herren må ta imot det offeret han ber fram med munnen sin. Han var jo ikkje prest og kunne difor ikkje bera fram offer i templet. Det kan heldigvis ikkje vi heller gjera. Vi har ikkje eit tempel bygd av menneskehender.

Kva gjer vi når vi er djupt såra?

Salme 119,107 Eg er djupt nedbøygd. Herre, gjev meg liv slik du har sagt!

Eg ser opp til David, for han er så ærleg. Han prøver ikkje å skapa eit glansbilete av seg sjølv. Han er open og fortel om sine djupaste kjensler. Han legg ikkje skjul på at han har det tungt og er deprimert. Eg er djupt nedbøygd, seier han. Vi får eit gløtt inn i sjelslivet hans.

Det er stor makt i å sverja truskap til Guds ord

Salme 119,106 Eg har svore, og det står eg ved, at eg vil halda dine rettferdige lover.

David har gjeve ein lovnad, ja meir enn det. Han har svore. Han har gjort ei pakt med Herren. Han let seg ikkje rikka frå det han har lova, men står ved pakta han har gjort med seg sjølv og Herren. Han vil halda Guds rettferdige lover.