Huset med utsikt og vidsyn

Eg drøymer om eit fellesskap kor alle samlingar er merka av Guds nærvær for dei er samlingar av lengtande menneske.

Eg drøymer om samlingar av menneske som kjem til kort, men veit kor det er hjelp å få.

Eg drøymer om samlingar av menneske som har smakt Guds nåde og har mista trua på alt menneskeleg strev.

Eg drøymer om samlingar av menneske som veit at dei skuldar han som gav seg sjølv for dei alt.

Eg drøymer om samlingar av menneske som trur at Gud lønner dei som med iver søkjer han.

Eg drøymer om enkle samvær av menneske som har lært å vera seg sjølv og som gjev rom for og oppmuntrar alle til å leva ut deira eigenart i frigjerande glede av å vera godteken av berre nåde.

Eg drøymer folk om som ser Guds nåde i kvarandre når dei må sanna synd og be om tilgjeving.

Eg drøymer om samlingar kor varme, kjærleik, tilgjeving, omtanke ikkje er noko ein snakkar om, men levd liv som syner seg i haldningar, ord og gjerningar.

Eg har ein draum om ein ny generasjon av radikale kristne

Eg drøymer om radikale kristne som har forstått at kristendommen ikkje er ei rekkje med religiøse møte eller aktivitetar, men eit nytt liv i fellesskap med Jesus Kristus og med andre menneske, - ein ny måte å leva heile livet sitt på 24-7!

Eg drøymer om radikale kristne som tek eit oppgjer med tradisjonelle møteformer, som har sitt opphav i gammaltestamentleg tempel- og synagogetenking og ikkje i den organiske tenkinga om forsamlinga som eit livsfellessap i Jesu Kristi kropp!

Ingen profet kan vera likesæl

Ingen profet kan vera ein kald istapp, ein tørrpinne, ein mumie, eit balsamert lik, som hektisk held fast på gårsdagen som om han skulle vera betre enn dagen i dag. Ein profet kan ikkje tala om Gud som om han hadde openberra seg som ”EG VAR” i staden for ”EG ER”. Anden frå den Allmektige lyftar han ut av fortida og det sjølviske mørkret og gjer han til ein føregangsmann for ei ny tid.

Ingen profet kan vera likesæl til tida og kulturen han lever i for han ser Guds finger i alt som hender.

Eit ekko eller ei røyst?

Goethe skal ha sagt: ”Det er mange ekko i verda, men få røyster.” Openberring er ei eineståande visjon, forståing eller melding som kjem frå Gud og ikkje menneske. Inspirasjon er ei vanleg kjensle og rørsle i sjela som vert utløyst av menneskelege ord, haldningar og handlingar. Openberringa er original, du ser og forstår noko du ikkje har høyrd eller sett før. Inspirasjon kan berre skapa eit ekko i dei som høyrer, jamvel om det for han som talar er ei ny oppleving av å vera rørt og oppglødd.

Faithfulness

This word is a strong but wonderful word. I can say it out loud, I can think about it and to me the taste, the feelings and thoughts are good. My heart is filled with gratefulness and joy because I have experienced so much of true faithfulness in all my life.

God is a faithful God, His word is saying: -“the faithfulness of the Lord endures forever” (Psalm 117,2)  I have over and over again given Him praise and honour for His wonderful faithfulness towards me. I praise the Lord for his unfailing love, I have failed but He never does. His faithful promises are my armour and protection. I can read my Bible with confidence and know that my faithful God will do what he says and fulfil all his plans.

I will shout with joy each morning because of your unfailing love. For you have been my refuge a place of safety in the days of distress.

It is good in the evenings to proclaim his faithfulness. That faithfulness is as enduring as the heavens. Praise the Lord, His faithfulness continues to each generation. My prayer and desire is to tell and pass on to the young ones about the wonderful faithfulness of God.

God has been so good to me, He is the first and the best to be thanked for His faithfulness. But I am so grateful to God for the wonderful husband I have and the way he has shown his faithfulness to me. For more than 41 years he has been a faithful, caring and loving husband. I have never had any reason to doubt him, he has been so kind and good to me. I can fully trust him and share everything with him.

I am also glad I can add friends to the list of those who have shown faithfulness. What a blessing it is to have dear friends you can trust and share life and fellowship with. I praise God for each  one of them and my prayer is to always be a faithful friend to them

Å verta tiltrudd å vera profet

Samuel voks opp. Og Herren var med han og lét ikkje eitt av orda sine falla til jorda. (1.Sam.3,19)

Samuel har nettopp hatt eit sterkt møte med Gud. Han har opplevd det som er profetane sin kross, å bera fram meldingar frå Gud som folk ikkje likar å høyra. I utgangspunktet våga han ikkje seia noko til Eli om det Gud hadde sagt. Men på eit rett fram spørsmål frå Eli måtte han bera fram sanninga. Han stod det første prøva. Han tok ikkje noko bort og han la ikkje noko til, han bar fram den lite hyggjelege bodskapen slik han hadde høyrd han frå Gud.

Gjengifte - etisk uforsvarleg?

Utsyn som er Misjonsambandets hovudorgan har nettopp kome ut med eit temanummer om gjengifte. Deira forståing av Bibelen gjer at dei ikkje vågar å seia at gjengifte er etisk forsvarleg. Dei seier også at gjengifte ikkje kan ha nokon leiande funksjon i ei kristen forsamling.

Eg har fått brev frå kristne venner som ber meg om å kommentera desse synspunkta som kjem fram i DAGEN og UTSYN.

Eg deler ikkje den forståinga som kjem fram i Utsyn. Eg trur at Bibelen gjev oss klar rettleiing på dette området og viser til artikkelen min "Ekteskap, skilsmål, gjengifte"

Gud kallar Samuel

Forteljinga om koss Samuel vart kalla til profet er svært gripande. Fram til denne stunda hadde Samuel tent Herren under tilsyn av Eli, eller som det òg kan omsetjast, hadde tent Herren framfor andletet eller åsynet til Eli. Han kjende ikkje Herren personleg, heile hans teneste for Gud gjekk gjennom Eli. Han gjorde det Eli bad han om, og han gjorde det på den måten Eli synte han det skulle gjerast. Han hadde aldri høyrd Guds røyst. Han hadde enno ikkje møtt Gud i Ordet. Han tente Gud utan å kjenna han. Men på grunn av sin truskap i å tena under tilsyn av øvstepresten, var han no kome til eit vendepunkt i livet sitt. No kom Gud til han og kalla på han.

Sjeldne ord - få syner

Herrens ord var dyrt i dei dagar, av syner var det få. (1.Sam.3,1)

Frå Moses til Samuel, ei tid på fleire hundre år, var det ingen godkjend profet i Israel. Det var folk som hadde openberringar og so bar fram Guds ord, men det var ingen profet med nasjonal godkjenning. I den tida Samuel voks opp var det sjeldan at det kom profetord. Vi høyrer berre om ein ukjend profet, og han er den første vi høyer om etter Debora som profetere under palmetreet sitt til dei som kom til henne. Det var med andre ord ikkje vanleg på denne tida at ein gudsmann, ein sjåar eller profet bar fram Herrens ord og kunngjorde Guds vilje.

Under tilsyn i Guds nærvær

Guten Samuel tente Herren, og Eli hadde tilsyn med han. Herrens ord var dyrt i dei dagar, av syner var det få. (1.Sam.3,1)

Det verker som vi her får eit oppsummering av livet til Samuel så langt. Han som skriv er velkjend med den store endringa som Israelsfolket gjekk gjennom då profeten Samuel arbeidde mellom dei. Nest etter Moses er Samuel den personen som har hatt mest å seia for utviklinga i Israelsfolket.

Denne korte setninga, ”guten Samuel tente Herren, og Eli hadde tilsyn med han,” har ingen detaljar om koss livet arta seg for den komande profeten. Likevel seier det oss at Samuel voks opp i ein rein og heilag atmosfære. Guten var heilt tydeleg ikkje påverka av dei to sønene til Eli som stod for den utøvande prestetenesta på sitt vonde og sjølviske vis. Den øvsteprestelege tilsynsmannen var klar over det viktige oppdraget han hadde i å halda guten usmitta av synd og heilhjarta for Herren. Den gamle leiaren ville ikkje at Samuel skulle verta lik sønene sine.

Samuel gjorde framsteg og vann velvilje

Men dei høyrde ikkje på det far deira sa, for det var Herrens vilje å la dei døy. Men guten Samuel gjekk fram i alder og velvilje både hjå Herren og hjå menneske (1.Sam.2,25b-26).

Kontrastane er store når det gjeld sønene til Eli og Samuel. Dei første var vonde og egoistiske. Dei tok ikkje imot rettleiing. Dei høyrde ikkje på far sin som tala dei til rettes og åtvara dei. Dei hadde gått så langt i si vanvørdnad av folket og Herrens offer at det ikkje var håp for dei lenger. Dei hadde vorte så forherda i si synd at dei ikkje eingong ville høyra på sin eigen far som var øvsteprest. Det er skræmande å sjå at Gud gav dei opp og ville la dei døy.

Samuel voks opp hjå Herren

Og Herren såg til Hanna. Ho vart med barn og fødde tre søner og to døtrer. Men guten Samuel voks opp hjå Herren (1.Sam.2,21).

Herren velsigna Hanna med mange barn. I mange år hadde ho vore utan barn og måtte tola mykje hån og spott for det. No vart ho rikt velsigna med barn og var ei lukkeleg mor. Samuel fekk ikkje del i denne familielukka. Han voks opp hjå Herren! Det er både vondt og godt å lesa dette. Det seiar meg noko om dei offer som Guds tenarar må gjera alt i tidleg alder. Det fortel meg at ingenting er utan meining for Gud har ein finger med i alt som hender oss. Ting vi ikkje forstår når vi står midt oppe i det, fattar vi når vi seinare i livet vert brukt av Gud til å hjelpa andre med den trøysta vi har funne i Guds nærvær. Samuel var utvald av Gud til å verta ein profet. Heilt frå tidleg barndom vart han trena og førebudd for livsgjerninga si. Han må ha hatt ein god barndom, han voks opp hjå Herren!

Eg kan ikkje tenkja meg noko betre enn å veksa opp hjå Herren. Eg kan ikkje tenkja meg noko betre enn å leva med Gud frå barndom til alderdom. Same kva ein går glipp av reint menneskeleg i livet, så er det å veksa opp hjå Herren, det å vandra med Gud, det å leva i Guds nærvær så mykje betre.

Ingen vil verta profet for Herren om ein ikkje lever livet sitt i hans nærvær.

Eit flott liv

Den synda dei unge mennene gjorde for Herrens åsyn, var overlag stor, for dei vanvørde Herrens offer. Men Samuel tente for Herrens åsyn – ein ung gut kledd i ein livkjortel av lin (1.Sam.2,17-18).

Dei unge mennene synda for Herrens åsyn, men guten Samuel tente for Herrens åsyn. Gud ser oss kor vi er og same kva vi gjer. Det livet guten Samuel levde for Herrens åsyn står i stor motsetnad til det syndige livet til dei unge mennene, sønene til øvstepresten. Samuel levde eit enkelt liv. Han tente for Herrens åsyn. For eit flott liv, å tena Gud jamvel når andre syndar og nyt det syndige livet sitt.

Guten Samuel tente Herren under tilsyn

Frå første gong eg las Første Samuelsbok har eg vore rørt av dei korte setningane om Samuel som vi finn i dei første kapitla.

Så drog Elkana heim att til Rama, men guten Samuel tente Herren, og presten Eli hadde tilsyn med han. Men sønene til Eli var vonde menn, dei kjende ikkje Herren. (1.Sam.2,11-12)

Foreldra reiste heim til det vante livet, og brått var Samuel åleine hjå framande folk. Her tente han Herren. Sønene til Eli var vonde menn, likevel tente Samuel Herren under tilsyn av Eli. Alt som liten gut, borte frå far og mor, valde han å tena Gud og halda avstand til dei gudlause.

Herren forkastar eit sjølvsentert prestestyre

I Første Samuelsbok finn vi forteljinga om den ukjende profeten som til Øvtespresten Eli med eit ord frå Gud. Då gudsmannen kom til Eli med ord frå Herren var det ein svært alvorleg bodskap han bar fram. Det er mykje å læra frå dette profetiske ordet.