Immanuel - Gud er med oss

Verda har nok av gudar og avgudar

idol og stjerner i sport og idrett,

i film og teater.

Men dei kan ikkje hjelpa

mennesket på nokon måte.

Gudane er så langt borte

i ei eventyr verd

dei er ikkje på jorda kor vanskane er.

Sportsidola, filmstjernene og popsongarane som skin

på fargerike plakatar lever eit liv

dei fleste av oss ikkje kunne tola

og aldri vil nå opptil.

Vi ville ikkje orka

presset, kavet og strevet

for alltid å vera på topp.

Forresten, det er ikkje lang tid dei er på topp.

Stjernerne lyser ikkje lenge

og idola vert fort vraka,

dei kan inga hjelp gje.

Vi får hjelpa oss sjølve

ingen andre kan, tenker vi

og gjer det vi kan for å berga oss sjølv.

Korkje hjelp eller frelse

greier vi laga sjølv.

Vanskane veks og avlar nye

di meir vi strevar.

Vi er hjelpelause i vår eiga hjelpeløyse

vi gjev ikkje hjelp, men skapar vanskar

for oss sjlv og for andre

Vi kavar og strevar for á†á lyfta oss opp

or hengjemyra, men synk djupare og djupare

i det svarte grapset.

Gudane, stjernene, idola ser på skodespelet

først med eit overberande smil,

sidan med eit hånleg flir

og til sist med vanvørdnad og sinne.

Skjellord og fordømming

det eine ordet beiskare enn det andre

så dei vanlege menneska

- dei som tenker

- dei som kaver og strever

sig djupare i eit svart mørke.

Gudar, kva skal vi med dei?

Det er nok at vi fordømmer oss sjølve!

Eg har mista trua på gudane langt borte,

men eg trur på Menneskesonen.

Det er vedunderleg godt

å kunna tru å eit menneske i kjøt og blod

- ein som er som eg.

Han levde på jord, Menneskesonen,

for mange hundreår sidan

og lever framleis på jord.

Han går i kjeledress og skitne støvlar,

men du kan og møta han i kvit snipp og blanke sko.

Menneskesonen er vedunderleg,

han er større enn klede, mat og drikke.

Større enn skikkar og ritual og tradisjonar.

Høgt hever han seg over ytre ting,

han kan ikkje kjennast på det ein ser.

Eg trur på Menneskesonen

Han er sann, og verkeleg og prøvd.

Ja, så rik og mangesidig er han

at eg aldri vert klok på han men eg trur,

- det er godt å tru på eit menneske

eg fattar mot i alle vonbrot.

Eg har røynt nok til å kunna seia

Menneskesonen er vedunderleg

- i går smilte han til meg

og førre dagen hjelpte han meg å tapesera

ein annan gong strauk han tårene varleg av kinnet

Han gav meg kjensle av menneskeverd

då han trøysta meg med sanne og varme ord.