Huset med utsikt og vidsyn

Frels oss frå det vonde!

Vi treng å be denne bønna i Fadervår meir enn nokon gong før. Vi veit at heile verda ligg i det vonde, skriv apostelen Johannes. Han seier også at Gud kan verna oss, så den vonde ikkje kan koma til. Difor treng vi stadig å be om at Gud skal berga oss frå den vonde og frelsa oss frå det vonde, for vondskapen ser vi rundt oss alle stader.

Vi ser vondskapen kvar dag vi høyrer om nye drap i landet vårt. Det er sjokkerande og ufatteleg at ein mann kan drepa to døtrer og eit barnebarn før han tek sitt eige liv. Det er uforståeleg at ein ektemann drep kona si. Ja, for meg er kvart einaste drap uforståeleg, eg forstår ikkje kva som kan rettferdiggjera ei slik grueleg handling.

Bibellesinga må halda fram!

Eg blir stadig forundra over såkalla kristne leiarar som undergrev tilliten til Bibelen og seier at ein ikkje treng å lesa Bibelen for å vera ein kristen. No veit eg jo sjølvsagt at det ikkje er bibellesinga som gjer oss til kristne, men trua på Guds Son, Jesus Kristus vår frelsar og forsonar. Apostelen Paulus siterer frå profeten Jesaja og seier: «Så kjem då trua av bodskapen ein høyrer, og bodskapen kjem, ved Kristi ord.» Om ikkje trua vår kjem frå den profetiske og apostoliske bodskapen i Bibelen, kan det då vera ei kristen tru?

Hjartet blør for dei uskuldige som lir

Hjartet mitt blør for barna som blir drepne i krigen på Gaza. Det er forferdeleg å sjå dei bileta som rullar over tv-skjermane frå den massive mediadekkinga av Israels krig mot Hamas. Det gjer vondt langt inn i sjela å vera vitne til dei store øydeleggingane som bombinga fører med seg. Det er hjarteskjerande å sjå korleis uskuldige menneske lir i denne krigen mot terror.

Hjartet mitt blør også for dei mange uskuldige offera i dei krigane som går sin øydeleggjande gang, men som ikkje får noko særleg omtale i media. Dei uskuldige barna som lir i krigane i Jemen, Myanmar, Etiopia og i mange andre væpna konfliktar, får også mine tårer og medkjensle. Hjartet mitt blør for alle som lir på grunn av krigane i verda.

Er biskop i Dnk Kari Veiteberg kristen?

Sjølvsagt kan ingen andre enn Gud gje eit skikkeleg svar på eit slikt spørsmål. Han ser til hjartet og dømmer ikkje etter ytre ting, slik vi menneske gjer. Spørsmålet er likevel ærleg meint frå mi side, men det ligg ikkje ei fordømming i spørsmålet, berre ei undring fordi tankar ho utrykkjer vanskeleg kan forståast som kristen tankegang. Biskopen er ikkje den einaste som får dette spørsmålet hengjande over seg i desse dagane. Ho er i godt selskap av Eline H. Lorentzen, generalsekretær i NKS og Åste Dokka, kommentator i Vårt Land og mange andre teologar og kyrkjelege leiarar.

Den aktuelle bakgrunnen for spørsmålet mitt er deira reaksjonar på den nye nettsida om kristen seksualitet, Identitetogseksualitet.no.  Det dei har til felles er at dei lar erfaring og kjensler styra deira oppfatning om kva som er god kristen etikk i staden for å la Bibelen få definera kva som er godt og rett eller syndig og galt. Difor må eg stilla nokre enkle spørsmål, som ikkje berre er retta til dei eg har nemnd med namn, men til alle som vil bera kristennamnet.

Endringar er på gang

Solveig og eg har i nokre år publisert ein podkast: Solveig og Erling Thu. I den seinare tida har vi publisert ein takkepod kvar veke eller annan kvar veke. Det vil vi halda fram med. I takkepodden snakkar vi saman om livet og takkar Gud for hans nåde og hjelp i små og store ting i kvardagen. Folk seier at dei opplever at dei i i stova saman med oss og blir oppglødde og oppmuntra av det vi deler.

Framover vil både og og Solveig publisera undervisning, dikt og ting som ligg oss på hjartet innimellom dei vanlege takkepoddane som jo er grunnstammen i det vi gjer på podden vår. Vår gode Kristina, barnebarnet vårt, har laga to nye introduksjonar til podkasten - ein vi bruker når Solveig deler og ein annan når eg deler. Vi håper at mange vil lytta, abonnera og dela podkasten vår med venner og kjente, for vi trur at denne enkle podkasten vil velsigna alle som lyttar.

Det siste vi publiserte var eit opptak frå ei fellessamling i fellesskapet vårt om takkseiing med utgangspunkt i Salme 100.